Arjen Kwint uit Loppersum, liefhebber van niet-alledaagse marathons, heeft zondag met succes deelgenomen aan de Heuvelland Marathon.
De Heuvelland Marathon is een natuurmarathon die dit jaar liep van Maastricht naar het hoogstepunt van Nederland Vaals. Het parcours ging grotendeels over onverharde paden waarin opgenomen een aantal klimmetjes met totaal 750 hoogtemeters. De start vond plaats op 42 meter NAP en de finish werd bereikt bij 326 meter NAP. Het parcours van deze marathon was pittiger dan van de meeste marathons. De route volgde de schitterende natuur van het Limburgse heuvellandschap met geweldige uitzichten en pittoreske dorpen.
Arjen finishte met een tijd van 5.04.30 uur als 199e in een veld van 240 gefinishte mannen.
Nog meer foto`s gemaakt door de familie Kwint.
Lees hieronder zijn verslag.
Genieten in Zuid-Limburg Arjen Kwint
Voorpret van het lopen van een marathon is altijd belangrijk voor me. Een jaar geleden viel mijn oog al op de Heuvellandmarathon en deze had ik in potlood genoteerd voor 2023. Een paar maanden geleden ingeschreven en reikhalzend uitgekeken naar deze marathon. Uniek in zijn soort, van punt tot punt door Zuid-Limburg over natuurpaden. Het ene jaar starten in Vaals en het andere jaar in Maastricht. Zo toog ik dit keer samen met Odette en onze jongste zoon Jesse en zijn vriendin al op vrijdag richting het Zuiden om er ook nog een gezellig weekend van te maken. Topfit voelde ik me niet. Dit jaar al kramp in hamstrings in beide benen gehad en de fysio nodig gehad om mijn rug weer los te maken, dus trainingsopbouw werd telkens verstoord.
De start was in Maastricht vlakbij
het MVV stadion (alvast goed om me hier te orienteren als FC Groningen supporter). De eerste kilometers waren relatief vlak waarvan de eerste twee kilometer nog over asfalt ging. Hierna langs mergelgroeves richting Bemelen, waar een eerste waterpost was. Hiermee werd het parcours wat lastiger te belopen doordat door de neerslag van de laatste dagen er veel modder op het parcours lag. Bij Margraten door een tunnel van 1 meter 50 hoogte. Langzamerhand werden de beklimmingen wat steilerr en ging het tempo wat naar beneden. Vlak voor de helft een eerste steile beklimming die hardlopend niet te doen was. Gelukkig snel erna weer een verzorgingspost. Ik voelde nu al wel dat ik niet genoeg kilometers in de benen had voor het tempo wat ik liep. Tweede stuk werd zwaarder en zwaarder. Minder energie en nog meer hoogtemeters richting Vaals. Maar als je maar blijft bewegen kom je vanzelf bij de finish. Bij Vijlen stonden mijn supporters me nog aan te moedigen daarna het zwaarste stuk richting het Vijlenerbos. Door het bos over de grens naar Belgie en dan nog de laatste 1,5 kilometer omhoog richting het Drielandenpunt. Nog vergeten te vertellen dat ik veel om me heen heb gekeken. Vergezichten, mooie paden, weilanden en bossen. Het was genieten. En de tijd, ach, daar gaat het helemaal niet om. Het was genieten met een zachte G.
