De Winsumers Willem Hofman en Arjan Hegge hebben gisteren met succes deelgenomen aan de Eindhoven Marathon.
De Eindhoven marathon is al jarenlang het grootste sportvenement van de provincie Noord-Brabant. Het vlakke, brede en sfeervolle parcours staat elk jaar weer garant voor goede tijden. Tientallen verschillende muziekpunten dragen bij aan de goede sfeer. Highlight onderweg waren onder andere de Markt, het Catharinaplein, Stratumseind, de Gelderseweg en de finish op de Vestdijk.
De marathon telde 2991 gefinishte lopers. Artemis was dit jaar met twee leden, beiden uitkomend in de leeftijdscategorie mannen 40, vertegenwoordigd.
Willem Hofman liep een zeer constante race. Hij vertrok op een schema van 5.15 minuten/per kilometer, kwam halverwege door in 1.50.55 uur om uiteindelijk te finishen met een gemiddelde snelheid van 5.25 minuten/per kilometer in 3.48.08 uur. Een verval in het tweede gedeelte van de race van slechts 6.18 minuten. Hij klasseerde zich hiermee als 218e. Zijn tijd was bovendien goed voor een persoonlijk record. Hij verbeterde zijn beste tijd op deze afstand met 1.30 minuten. Gefeliciteerd!
Arjan Hegge, geplaagd door darmklachten, startte daarom minder voortvarend. Vertrokken op een schema van ongeveer 6 minuten/per kilometer noteerde hij halverwege een tijd van 2.06.11 uur. De tweede helft kende een verklaarbare oplopend schema naar een gemiddelde snelheid van 6.22 minuten/per kilometer en een eindtijd van 4.28.14 uur. Hij werd hiermee 304e. Ondanks lichamelijke klachten toch uitgelopen! Gefeliciteerd!
Het verslag van Arjan
De tijd was deze keer van ondergeschikt belang. Drie weken voor de start, kreeg ik last van ontstekingen in de darmen. Bij mij is dat chronisch (Colitis), soms ben ik tijden klachtenvrij en ineens komt het weer (vaak ongelegen) langs. Daardoor ook dit keer een verre van optimale voorbereiding.
Fitheid maakte plaats voor pijn en vermoeidheid en de beoogde eindtijd van onder de 4 uur was verder weg dan ooit. Lekker dan. Maanden hard getraind en dat gaat ineens in rook op.
Ik bedacht mij dat ik de najaarsmarathon al vaker heb gemist. In 2016 liep ik bij een ongeval drie dagen voor de marathon een zware hersenschudding op. In 2019 raakte ik overtraind. In 2020 werd het afgelast wegens corona en in 2021 had ik ook ontstekingen.
Hoe mooi zou het zijn als ik deze keer ondanks deze tegenslagen toch zou kunnen finishen. Dat zou deze medaille nog mooier maken.
En dat finishen.... Dat is me gelukt!
Ik ging wat rustiger van start dan anders en sloot aan bij de pacers op 4 uur en 15 minuten. Mijn doel was om deze groep zolang mogelijk te blijven volgen. Ik had na het herstel nog een duurloop van 21,1km gedaan, dus ik wist dat nu ook zou moeten lukken. Vanaf 15km begon de vermoeidheid op te komen, maar lossen was nog geen optie. Dat was nog te lang tot de finish.
Uiteindelijk wist ik tot 27,5km bij de groep te blijven. Vervolgens ben ik rustiger gaan lopen en heb ik om de twee kilometer een kort stukje gewandeld. Want de benen waren er wel klaar mee. Maar mijn hoofd nog niet. Ik moest die finish halen.
De laatste 2 kilometers waren fantastisch. Enthousiast publiek op Stratumseind en de Vestdijk. En nog gefinisht binnen de 4 uur en 30 minuten (04:28:14).
Dik tevreden, maar niet voor herhaling vatbaar. Inmiddels zijn de ontstekingen weer terug, een teken dat ik gisteren flink over mijn grenzen ben heengegaan.
Maar die medaille... die pakt niemand me meer af.
Verslag ASML Marathon Eindhoven 2022 van Willem
Al snel na mijn Berenloop deelname van 2019 had ik het plan opgevat om weer eens deel te nemen aan een stadsmarathon om daar mijn PR nog verder aan te scherpen. Met alle opgedane ervaring, moest dit een najaarsmarathon in Nederland worden met een snel parcours en een leuke entourage. De keuze viel toen al snel op Eindhoven. Afgelopen weekend was het dan zo ver. Mede door mijn huidige, veel drukkere baan, had ik voor de zomervakantie weinig tijd en motivatie om te trainen en kwam ik maar moeizaam op gang. Begin augustus ging de knop dan eindelijk om. Door een combinatie van veel zwemmen in De Hoge Vier en hardlooptrainingen in de Zuid-Limburgse heuvels, ging de conditie al snel met sprongen vooruit. Zo lukte het om eind augustus al 35 km af te leggen tijdens de Monnikenloop naar Bourtange.
In september was ik weer met name aangewezen op de weekenden, met op de laatste zondag van de maand nog een pittige intervaltraining op de Bellingeweer. En daar ging het dan toch nog mis, het schoot aan het eind van de training in mijn rechterkuit. Een midweekse behandeling bij de fysio leek soelaas te bieden, maar in de Eemsmondloop schoot het er na 7 km toch weer in. Zo had ik vlak voor de start van de marathon plotseling met een onzekere factor te kampen.
Zus Elizabeth en ik vertrokken op zaterdag toch naar Eindhoven en inmiddels was duidelijk dat, naast het parcours, ook het weer perfect zou zijn: een frisse start van de dag, maar verder zonnig en amper wind. Na een overnachting in het centrum, vertrokken we mooi op tijd richting het startgebied aan de Mathildelaan. Vlak voor de klok van 10 uur, kon ik Arjan nog succes wensen, alvorens we ons startvak moesten opzoeken. Het raceplan was om weg te gaan op een tempo van 53 minuten per 10 km ofwel 5.18 per km. Met een hoog beentempo en kleine passen, wilde ik proberen de rechterkuit zoveel mogelijk te ontzien.
Minder dan twee minuten na het officiële startschot, kon ik aan de lange reis door Eindhoven beginnen. Vanaf het begin liep ik enkele meters achter de "3.45 uur" pacers. De eerste vier km was het parcours nog wat aan de smalle kant, maar daarna liepen we rechtsaf de Noord Brabantlaan in en bleek de rest van het parcours een ware racebaan, voor zover je daar bij een marathon van kunt spreken natuurlijk. Na 10 km besloot ik de drukte van de "3.45 uur" groep te ontvluchten door vóór de pacers en hun grote groep trouwe volgers te gaan lopen. Ik kon nu helemaal mijn eigen race lopen en het ging super goed. Na 20 km reikte Elizabeth me nog een flesje sportdrank aan en even verderop bereikte ik het halve marathon punt na 1.50.55, een minuutje voor op schema. En ook in het vijfde en zesde blok van 5 km kon ik hetzelfde tempo nog prima vasthouden: ik miste op slechts 13 seconden mijn beste 30 km splittijd ooit (2.37.36, Rotterdam 2017). In het volgende 5 km blok werd het dan toch zwaarder, maar ook na 35 km was het gemiddelde nog altijd 5.18 per km. De hartslag liep nu echter wel te hoog op. Ik besloot een paar honderd meter te wandelen en rekende snel uit dat ik nog gemiddeld 6.00 per km moest lopen om mijn PR aan te scherpen.
Tot het 40 km punt besloot ik telkens 200 meter stevig te wandelen om daarna weer 800 meter te rennen. Met de verwachte publieke ondersteuning, hoopte ik in de laatste 2 km niet meer te hoeven wandelen en zo ging het ook precies. Het centrum van de stad was inmiddels bereikt en hier was het enorm druk. De laatste kilometer loop je door Stratumseind, dé kroegstraat van Eindhoven. Gedragen door het publiek bereikte ik de Vestdijk en kon ik de blauwe finishboog al zien. Met nog 300 meter te gaan, had ik nog drie minuten over: het was binnen! De klok stopte voor mij op 3.48.08. Gezien de voorbereiding en de onzekerheid voor de start, was ik dik en dik tevreden. Eenmaal terug op de marathonbeurs lieten Arjan en ik onze medailles graveren, waarna Elizabeth en ik in de auto terug naar Winsum stapten.
