De Winsumers Elizabeth Hofman en Miranda Vink hebben samen met collega`s van zaterdag tot en met maandag meegedaan aan de Roparun. Dat is een estafetteloop van 520 kilometer, waarbij de deelnemers in teamverband van Parijs (Miranda) en Hamburg (Elizabeth) naar Rotterdam rennen. Dit doen ze om geld op te halen voor mensen met kanker. Lees hieronder de verslagen van Elizabeth en Miranda.

ROPARUN door Elizabeth Hofman

Al jaren zie ik in de ‘looptijdschriften’ artikelen staan over de Roparun. Dat leek mij een mooie uitdaging, maar je kunt alleen meedoen met een team en in Groningen doen er maar weinig teams mee aan dit evenement (dit jaar zelfs maar 1). Vorig jaar deed mijn werkgever, het Martini Ziekenhuis voor het eerst mee aan de Roparun (van Parijs naar Rotterdam), om iets terug te kunnen doen voor Stichting Roparun. Het doel van deze stichting is palliatieve zorg voor mensen met kanker. Deze stichting heeft in het recente verleden aan de afdeling Oncologie hoofdhuidkoelers (tegen haaruitval bij chemotherapie) en keppies (mutsjes) geschonken, dit jaar hebben we een aanvraag gedaan voor een koppelbed. Toen ik zag dat het Martini Ziekenhuis in 2019 opnieuw mee ging doen, maar dan van Hamburg naar Rotterdam, heb ik me gelijk aangemeld als loper. 

Vrijdag 7 juni was het zover, met een team van 24 mensen ( 8 lopers, 6 fietsers, 4 chauffeurs/navigators en 6 verzorgers) gingen we op pad naar Hamburg. Het grote team werd nog weer verdeeld in 3 teams: team A en B: 4 lopers, 3 fietsers en 2 chauffeurs/navigators en team C wat bij de touringcar bleef en er voor zorgde dat het team A en B bij terugkomst op het basiskamp aan niets ontbrak. Zaterdag 8 juni werd vlak voor de start om 12.00 uur Conquest of paradise van Vangelis gespeeld waarbij alle aanwezige teams gearmd in een grote kring stonden, om te denken aan de mensen die op dit moment kanker hebben of er reeds aan overleden zijn. Dit was zeer indrukwekkend. Om 12.06 uur werd het startschot gelost voor team A ( 1 loper en als begeleiding 2 fietsers) en ging team B op weg naar het eerste wisselpunt. Ik zat in team B. Team C ging ondertussen op weg naar de eerste locatie voor het basiskamp. In Ahrenswohlde was het wisselpunt met team A en gingen wij van start om de 1 etappe van 50 km te lopen. Na 4,5 uur kwamen we aan in Lilienthal waar team A weer verder ging richting Dingstede. Op het basiskamp aangekomen hadden we zo’n 3 uur de tijd om te eten, jezelf wat op te frissen en om wat te slapen, voordat we weer vertrokken voor de 2 etappe die van Dingstede naar Friesoythe ging, een afstand van 41 km, waar we 3,5 uur over deden.

Dit was de eerste nachtetappe en inmiddels was het zondag 9 juni geworden. Na weer een rustmoment van ruim 2,5 uur, werd er voor de 3^e etappe gewisseld in Kluse en liepen we naar Emmen, een afstand van 42 km. Het was fijn om weer in Nederland te zijn. Op het basiskamp in Emmen mochten we op de naastgelegen camping gebruik maken van de wc’s en douches, waar we erg blij mee waren. Team B ging na het rustmoment op weg naar het wisselpunt voor de 4^e etappe in Hardenbergerveld en vandaar liepen we naar Ypelo, dit was 43 km. Almelo was op deze route een doorkomstplaats en een prachtige laan was omgedoopt tot ‘Laan der bezinning’. Hier werd nadrukkelijk stilgestaan bij het herdenken van overleden mensen door kanker. Dit werd benadrukt door grote foto’s aan de kant van de weg, een koor wat mooie liederen zong en de mogelijkheid om met krijt de naam van een overleden dierbare op de weg te schrijven. Het was toen wel even stil in ons busje en waren er tranen. Verderop in Almelo was er een activiteit die ons weer opvrolijkte: we mochten met de loper en fietsers door de spelerstunnel en over het veld van het Polman stadion van Heracles lopen en fietsen. Ik heb niks met voetbal, maar dit was wel een uniek moment. Na een kort rustmoment van zo’n 2 uur op het basiskamp maakte team B zich op voor de 5^e etappe, tevens de tweede nachtetappe, we liepen van Eefde naar Otterlo, een afstand van 41 km. De inwoners van doorkomstplaats Zutphen hadden erg veel werk gemaakt van de doorkomst. Kilometers van de route waren, aan beide zijden van de weg, met glazen potjes met waxinelichtjes verlicht, dit was een prachtig gezicht. Het was inmiddels maandag 10 juni geworden.

Na opnieuw een kort rustmoment van zo’n 2 uur vertrokken we in de vroege ochtend naar Lienden, om via Tiel (en Flipje van Tiel) naar Rhenoy te lopen, deze 6^e etappe was iets korter, namelijk 35 km, dit vonden wij niet erg, de vermoeidheid begon namelijk inmiddels aardig toe te slaan. Maar gelukkig was er op het basiskamp bij het naastgelegen sportcomplex geregeld dat we daar gebruik mochten maken van de wc en de douche, we gingen dus fris aan onze 7^e en laatste etappe starten. In Bleskensgraaf hadden we de laatste wissel en was de af te leggen afstand nog 33 km, waarvan de laatste 28 km een run bike run zouden worden, het busje mocht niet verder. Op naar Rotterdam! In de diverse doorkomstplaatsen zoals Ridderkerk en Barendrecht werden we als helden onthaald, heel bijzonder. Inmiddels aangekomen in Rotterdam, kwamen we langs de Daniël den Hoed Kliniek (onderdeel van het Erasmus MC waar kankeronderzoek en kankerbehandeling plaatsvindt) , waar de loper en alle fietsers wandelend onder de ereboog doorliepen, hier werd You’ll never walk alone gedraaid. Bij deze kliniek stonden (ex-)kankerpatiënten en familie van deze mensen ons aan te moedigen. Opnieuw een emotioneel moment. En toen was daar eindelijk de tijdfinish op Het Noordereiland. Na het zetten van onze handtekening bij de laatste checkpoint, was Team 61 Martini Ziekenhuis om 15.00 uur binnen, na een tocht van zo’n 51 uur (waarin ik maximaal 4 uur heb kunnen slapen). Op naar het verzamelpunt om ons aan te sluiten bij de rest van het team. Van daaruit liepen we met zijn allen naar de groepsfinish op de Binnenrotte. Na het overhandigen van de medaille en het maken van de groepsfoto, begonnen we aan de terugreis naar Groningen, waar we vermoeid maar zeer voldaan aankwamen. Op 28 juni wordt ons uiteindelijk ingezamelde bedrag voor Stichting Roparun bekend gemaakt, op moment van schrijven is dit 9257,76 euro. Omdat er nog geld van gehouden acties binnen moet komen, verwachten we de 10.000 euro te halen. We zijn superblij met dit resultaat en ik wil namens Team 61 Martini Ziekenhuis iedereen bedanken die ons op welke manier dan ook financieel gesteund heeft!!

VERSLAG MIRANDA VINK    De Roparun Parijs-Rotterdam   

Vrijdag 7 juni, op naar Bennekom met een gehuurde bestelbus uit Groningen. In Bennekom gaan we de camper, bestelbus en de 2 taxibusjes alvast inpakken. Zaterdagochtend om 5 uur zit iedereen in de busjes en gaan we naar Parijs. Onderweg komen we al vele andere teams tegen. Een gezellige boel. Met complete dubbeldekkers en vrachtwagens komen we ze tegen, zelfs karren met een eigen dixie erop.  Maar hoe primitief wij het ook hebben, de sfeer en het goede doel.. dat is waar het om gaat. Dit jaar is de opbrengst voor duo-bedden voor de palliatieve zorg van kankerpatiënten. Mijn moeder is 2 jaar geleden aan Leukemie overleden, waardoor deze belevenis ook voor mij een grote betekenis heeft,

De 2e nacht onder een luifel van een winkel, er was te weinig tijd om een tentje op te zetten. De wc bestond uit een grote porta potti en een kamerscherm eromheen. Prima geregeld. Goed verlicht op pad en weer op naar de volgende etappe. Er waren veel dorpjes waar de Roparun echt betekenis heeft, deze dorpelingen hadden alles uit de kast gehaald om het ontvangst zo mooi mogelijk te maken. In Betsy, Frankrijk, renden we met veel muziek door een mooi park en werden we daar goed verzorgt met allemaal croissants en lekkere dingen. Geweldig wat een sfeer. Ook hadden sommige dorpjes in België een rode loper klaargelegd en zelfs midden in de nacht waren er veel mensen op om ons aan te moedigen en feest te vieren.