Fantastisch loopweer, een vrolijk publiek en een geweldige sfeer onder de 900 deelnemers kopte de site van de 13e Stortemelk Halve Marathon op Vlieland vanmiddag na afloop. Onder de deelnemers bevonden zich ook vier Artemissen, te weten Jantje Wiersema, Gea Meulema, Tini Visker en Hilda Broekhuizen, die gezamenlijk de 21.1 km hebben volbracht in 1.53.51 uur, goed voor de 17e t/m de 20e plaats bij de V35+. Hilda liep een pr en verbeterde haar beste tijd met 1.03 min. Gefeliciteerd! Voor meer informatie zie de uitslagenpagina.

Hieronder 2 verslagen van Hilda en Tini, op volgorde van binnenkomst geplaatst.

Verslag  Stortemelkloop Vlieland.                                                      Artemisleden aanwezig: Tini, Jantje, Gea en Hilda.

Vlak voor de start van de halve marathon van Vlieland troffen wij Gea: ze was met Willy op bezoek bij vrienden op het eiland. Gea sloot zich
onmiddellijk bij ons aan, zodat we een gele vlek in het deelnemersveld vormden.

Het was al vrij warm om half één  en na een aantal kilometers kwamen we in de duinen waar de wind zich schuil hield en de zon volop scheen.
De fans van Gea stonden na ongeveer 5 km al klaar met stukjes banaan,waar we vriendelijk doch beslist voor bedankten en die ze toen zelf
maar opaten. Het gaf Willy en de andere fans waarschijnlijk veel energie, want ze stonden ons op veel plaatsen op te wachten met opbeurende woorden en nieuwe stukken banaan.

Geweldige supporters!
Tini was natuurlijk weer de beste maatjes met de lopers in onze omgeving: belangstellend vroeg iemand of ze altijd zoveel kletste. "Ja hoor",
riepen we en toen er iemand reageerde met de opmerking dat ze na 20 km wel stil zou zijn, riepen we blijmoedig in koor: "nee hoor, dan nòg niet".
Ondertussen liepen we stug door, met Jantje voorop die het meeste kopwerk voor haar rekening nam. Tini hield de tijd in de gaten en
vroeg me naar mijn snelste halve marathontijd. Omdat ik me wat schaamde dat ik dit niet precies wist, deed ik een slordige gooi. Tini
sloeg aan het rekenen en kwam tot de conclusie dat ik een pr kon lopen als we in dit tempo door zouden lopen. Ik hoopte stilletjes dat het klopte.
Na veel klimmetjes, prachtige vergezichten passeerden we weer een drinkpost met een nieuwigheidje: een plastic zakje water. Onwennig
peuterden we de zakjes open, dronken wat en kwamen we gezamenlijk tot de conclusie dat het toch wel handig was: constant heb je immers wat water bij de hand tot de volgende post. Nog wel wat ongerust over de milieuvervuiling, werden we daar ook weer in gerustgesteld: iemand wist dat het plastic biologisch afbreekbaar was. Ook was het verrassend na het knijpen in het zakje wáár het water terecht kwam: soms werd de buurman/vrouw aangenaam verrast met een onverwachte straal water. Een supporter was minder blij, ze riep ons een hartgrondig "jasses" na toen iemand wat onhandig in het puutje kneep.

Na 15 km wisten we dat onze medelopers uit Texel, Amsterdam en Loosdrecht kwamen; ze waren vol bewondering voor ons constante looptempo.
Texel had er vermoedelijk genoeg van, hij liep vooruit maar kon de snelheid niet vasthouden waardoor we meedogenloos deze jongen weer terughaalden. Van schrik bleven Amsterdam en Loosdrecht maar bij ons en toen we het dorp Vlieland naderden vormden we nog steeds een gele enclave met hier en daar een andere kleur.
De Dorpsstraat van Vlieland was de laatste km van de halve marathon.
Jantje,Gea en Tini sleurden aan kop om mij die pr te laten lopen.
Ondertussen vervloekte ik die lange rotstraat en met een kop als een bol (uitspraak Ineke Wolters), liet ik me uiteindelijk een medaille omhangen en een pet opzetten.
Ik wil Harm Jan nog even bedanken: de laatste km ben ik doorgekomen dankzij de dames, maar zeker ook dankzij zijn wekelijkse (mentale) training.
's Avonds konden we ons te buiten gaan aan de heerlijke plaatselijke alcoholische versnaperingen, want we bleven nog een nachtje over!
Volgend jaar doen we dit beslist over, misschien voor meer Artemissers een idee om de Stortemelkloop eens te lopen.

Hilda

Stortemelk halve marathon   door Tini Visker

Ik had al een keer eerder de halve Stortemelk marathon van Vlieland gelopen en had daar goede herinneringen aan over gehouden. Echter de halve is altijd een week na de halve van Lauwersoog-Ulrum en valt daarom niet goed te combineren. Dit jaar had ik het idee opgepakt om een marathon te vlammen en de andere iets rustiger aan te doen. Dat idee heb ik besproken met Jantje en Hilda en beide waren dan ook direct enthousiast ook omdat we alledrie vakantie hebben en van plan zijn om gewoon thuis te blijven. In eerste instantie wilden we in een dag op en neer, maar Hilda kwam met het idee om op Vlieland een overnachting te boeken. Zo gezegd zo gedaan.

Later bleek dat Gea bij vrienden op bezoek was op Vlieland en ze was uitgestapt in Ulrum dus ook zij had er zin in.

’s Ochtends om kwart voor zes ging de wekker af in huize Buurlage/Visker. Via een ommelandse reis naar Winsum, Hilda opgepikt en daarna via Oldehove, Jantje moest ook nog mee, naar Harlingen. Wij hadden alle drie geen last van zenuwen die we meestal voor een wedstrijd toch wel hebben. Het was mooi weer en we konden rustig zitten op het bovendek. Het was wel iets drukker dan normaal en er waren wel veel lopers op de boot echter niet te vergelijken met de Berenloop op Terschelling. Op de boot hadden we een vakantiegevoel. Zonnetje, koffie of thee en de broodjes werden over en weer uitgewisseld. Op de boot bleken we niet de enige lopers te zijn die er twee in een week liepen. We konden dus nog mooi onze ervaringen delen.

Op het eiland gingen we eerst maar naar ons hotel in de dorpstraat die ongeveer 500 meter van de finish af lag. In het hotel ons omgekleed en naar camping Stortemelk gewandeld. De jeugdloop was net begonnen en we konden nog net de vakantievierende kinderen aanmoedigen. Bij Stortemelk kwamen we ook Gea tegen. In het startvak kwam Hilda’s dochter Lucy, die een week op Stortemelk verblijft, ons bezoeken samen met haar vriendin. In het startvak kwamen we toch veel bekende gezichten tegen.

Precies om 12.30 onder prima weersomstandigheden was het startschot. Direct werd Gea aangemoedigd door haar aanhang, die we nog meerdere keren langs het parcours tegen kwamen. We zijn rustig begonnen en na 1 km liepen we ongeveer 5:30 per km. Dat zou dan toch iets sneller worden dan 2 uur waar we vanuit gegaan waren. Vanaf de camping gingen via een schelpenpad naar de Noordoost punt van Vlieland, via het industrieterrein en de haven door het dorp weer de duinen in. Met prachtige vergezichten, bij een duin zie je aan de ene kant de Noordzee en aan de andere kant de Waddenzee. De waterposten, die er om de 4 km stonden, waren uitgerust met een nieuw systeem. Het waren plastic kokertjes met een drinktuitje. Je kon de kokertjes gewoon in je hand houden zonder dat het water morste en met een beetje knijpen kwam er water uit via het tuitje zeer ingenieus. De kokertjes waren biologisch afbreekbaar werd ons verteld. Het voordeel was dat je veel meer water tot je neemt als met de bekertjes en je kon het ook gewoon in je handen houden. Menigeen gooiden het kokertje pas weg als de volgende waterpost in zicht was.

Na 10 km gingen wij versnellen, we liepen toen beneden de 5:30 per km. Menige man kwam bij ons aanhaken. We kregen opmerkingen over onze gele outfit een groep kanaries werden we genoemd. We maakten in ieder geval wel net zoveel lawaai als deze vogels werd ons verteld, maar ze waren benieuwd of we aan het eind ook nog zoveel praatjes hadden. Bij ons liep ook een man uit Stadskanaal, zij waren met een hele bus naar Vlieland gekomen om hun nieuwe burgemeester mevr. Galema op te halen. Bij de 18 km punt mocht ik van Gea en Hilda geen tussentijden meer doorgeven, ik dacht ze zitten er helemaal doorheen en wat schets mijn verbazing als de dames nog gaan versnellen ook, eerst 5:20 daarna 5:15 en uiteindelijk de laatste km met 5:00 de km. Gevolg Hilda een PR. Na afloop kregen we allemaal een medaille en een pet als herinnering, jammer voor Gea niet het prachtige lila T-shirt die de vrijwilligers allemaal aan hadden. Twee mannen kwamen ons na afloop bedanken dat ze met ons mee mochten lopen en dat ze het heel gezellig gevonden hadden, leuk is dat lopen toch.

Na afloop hebben we ons maar even snel ingecheckt in ons hotel. We zijn gaan douchen en konden we nog mooi om 15:30 uur bij Stortemelk aanwezig zijn bij de prijsuitreiking. Na afloop van de prijsuitreiking was er een live-band die een optreden gaf op het terras en onder het genot van een biertje, hadden we wel verdiend, begon toen ons weekend op Vlieland.

Tini Visker