Het was vandaag opnieuw warm en drukkend weer in Grolloo, waar de 4e loop in het Meeus Loopcircuit 2008, met als hoofdafstand de 10 km, werd georganiseerd. Aan de start stonden ook 18 Artemissers, waarvan er maar liefst 5 in de prijzen vielen. Adri Wierenga, lid per 1 juni jl., vestigde direct de aandacht op zich door bij de Vsen. het op 11 september 2004 door Marianne Biemans in Winschoten gevestigde clubrecord met maar liefst 5.17 min. te verbeteren en te brengen op 44.36 min., waarmee ze een 3e plaats behaalde. Gefeliciteerd! Gonny Houtman moest bij de V50+ Bernadette Schuurman opnieuw voor zich dulden. Met een tijd van 45.42 min. behaalde ze een verdienstelijke 2e plaats. Merwin Dollison bevestigde zijn goede vorm maar weer eens door bij de Msen afgetekend te winnen in een uitstekende tijd van 32.40 min. De overwinning bij de M55+ ging opnieuw naar Jan Nienhuis in een keurige tijd van 37.09 min. Koos Durenkamp bij de M60+ tenslotte stond met een trotse kleindochter sinds lange tijd weer eens op het erepodium. Een keurige 3e plaats was zijn deel met een tijd van 44.54 min. Voor meer informatie zie de uitslagenpagina. Hier de foto's van Aad van der Drift en hier die van Herman Rinket. Hieronder het verslag van Peter Modderman. 

Zeker (z)weten in Grolloo

Ik ken Grolloo toen ik daar, samen met mijn ouders en broers/zussen, ooit eens kampeerde op camping De Berenkuil. Dat is wel even 45 jaar gelden. De camping had een sportieve relatie met camping Witterzomer uit Assen. Ik herinner me nog dat de zwerfsteen bij de ingang van de camping bewaakt werd omdat die als coryfee zou (kunnen) worden gestolen door gasten van Witterzomer. Ik weet niet of die rivaliteit er nog is. Ik weet wel dat het in dat jaar erg warm was. Die sfeer snuif ik de laatste jaren telkens op als ik voorafgaande aan De Omloop Grolloo een stukje langs de Berenkuil hobbel. De relatie met het mooie weer van destijds is snel gelegd, want De Omloop Grolloo heeft de laatste jaren steeds een zomers karakter. Logisch, de omloop wordt in juni georganiseerd, maar we weten allemaal hoe verschillend het weer in Nederland kan zijn: herfstachtig koud of zomers heet. Met of zonder onweersdreiging kom ik de laatste drie jaar steeds in korte broek naar Grolloo. En ik niet alleen. Ik zag ook heel veel lopers in zomerse outfit “het Markehuis” binnengaan. Roelof Dilling van de sportvereniging SGO, de plaatselijke organisatie, hoopte eigenlijk dat het dit jaar eindelijk eens iets minder warm zou worden. Dan kwam er misschien wel een record aantal lopers. Althans dat zei hij. Maar meende hij het ook? Er heerst een beetje een dubbel gevoel. Warm weer geeft vrolijkheid en plezier bij de organisatie tijdens de voorbereiding en bij het publiek tijdens de loop zelf, maar de lopers prefereren een iets koeler weertype. Waar ligt het accent?

En toch kwamen er nog bijna 500 lopers op De Omloop Grolloo af. Ondanks concurrentie van andere lopen in de omgeving. Ondanks het warme weer. Ondanks het feit, dat een groot aantal lopers de Omloop al heel vaak heeft gelopen.
Waarom De Omloop Grolloo toch steeds zoveel lopers trekt? Ik vermoed, nee weet zeker, dat dat allereerst met de organisatie te maken heeft. Aan het vele afzetlint, de bordjes, de inschrijving, de herkenbaarheid van de organisatie, enz. kun je zien dat de omloop tot in de puntjes is voorbereid. Niet door slechts een handjevol mensen, nee een complete club van enthousiaste Grolloo’ers is er veel aan gelegen om een goede indruk bij de deelnemers achter te laten.

Het start-/finishgebied op het sportveld zag er weer piekfijn uit. De sfeer was al vrolijk, maar werd allengs vrolijker toen de plaatselijke fanfare haar muziek liet horen. De jeugdloop die aan de wedstrijd voorafgaan kende een spannend verloop. Dit onderdeel speelde zich geheel op het sportcomplex af. Harm Noor loste de plaatselijke commentatoren van de jeugdloop af en exact om 14.30 uur klonk het startschot. Voorafgegaan door een motor met zijspan liepen de lopers in een spiraal het sportveld af, waarna via een bosrijk parcours naar Vredenheim werd gelopen. Daar volgde een stukje landelijk parcours, waarna vervolgens via een fietspad weer de bomen worden opgezocht en het parcours langs De Berenkuil voerde. Het einde van dit 5 kilometer lange parcours bevond zich op het sportveld, waar enkele honderden meters over het gras moest worden gelopen. Op dat punt heb ik als deelnemer getwijfeld of ik zou kiezen voor de finish of nog een rondje. Ik koos voor het laatste, maar daar had ik na de eerste bocht al weer spijt van. Hoe zwaar was dit gedeelte! En waarom scheen de zon hier nu opeens zo fel? Het hek vormde de uitgang van het sportveld en daarna moest ik nog een stukje zand happen, voordat ‘k eindelijk weer in m’n ritme kon komen op het asfalt van het lange rechte stuk weg naar Vredenheim. Ik liep toen al een lange tijd met mijn plaatsgenote Adri Wierenga, waarvan ik had besloten om haar te hazen naar een podiumplaats. Maar ik heb op enkele plaatsen de neiging gehad om het hazenpad te kiezen. Althans datgene te doen wat de meeste hazen doen tijdens internationale marathons: stoppen. Ik kon die neiging echter steeds onderdrukken. Vooral ook omdat de verzorging onderweg uitstekend was. Al na 1 kilometer sponzen, afgewisseld met water, sponzen en water. Daardoor kwamen er iedere keer weer krachten vrij en konden we doorstomen naar de finish. Adri behaalde de 3e plaats, maar Yvonne Georg was al 6 minuten eerder over de streep gekomen. Bij de mannen was de Winsumer Merwin Dollison iedereen te snel af. In 32.40 kwam hij over de meet, ruim een halve minuut sneller dan in 2006, toen hij ook winnaar van de Omloop Grolloo was. Vorig jaar won Siemon Vroemen de broeierige editie (31.31).

Na afloop hoorde ik dat ik niet de enige was die het in de tweede ronde moeilijk had. Mijn verval was bijna 2 minuten, maar van de groep die steeds voor ons liep was het verval niet veel minder klein. Verhitte, bezwete gezichten na afloop dus. Maar ook op het sportveld was de verzorging goed. Veel water, sportdrank, fruit. Bakken met water en vochtige doeken stonden klaar om de lopers een beetje verkoeling te geven. Het aandenken in de vorm van een handdoek paste goed in dat beeld.
Dat zijn van die dingen, die de loper vast en zeker – ondanks de warmte – met plezier doet terugdenken aan de 16e Omloop Grolloo.

Peter Modderman