Peter Modderman bevond zich afgelopen woensdagavond onder de 500 deelnemers aan de Station (Ommen) tot Station (Dalfsen) Loop, een nieuwe loop over 16.1 km. Door het broeierige weer was het erg zwaar, aldus Peter. Het parcours voerde de deelnemers over verharde fietspaden en autoarme wegen door de Vechtstreek. Ondanks een goede organisatie liet het aantal drinkposten onderweg te wensen over. Met een tijd van 1.15.02 uur behaalde Peter een keurige 6e plaats bij de M55+. Voor meer informatie zie de uitslagenpagina. Het verslag van Peter staat bij Lees meer......(net als de andere foto's). 

{flickr4j_set id="72157605375390304"}  
Klik hier voor de diashow.

Broeierige toestanden in Dalfsen en Stedum

Ik deed mee aan de “Station tot stationloop” op woensdagavond 28 mei en de “Stemer Omloop” op zaterdagmiddag 31 mei. Twee lopen binnen drie dagen onder warme, zelfs wat broeierige weersomstandigheden. Waar zijn we mee bezig, Peter Modderman?

Ik zal proberen het uit te leggen. Allereerst beginnen de Station tot stationloop en de Stemer Omloop beide met de letters ST, dus hebben ze wat met elkaar gemeen….. Nee, ik zal een beter excuus bedenken.

Martin Stevens vertelde mij al in het begin van het jaar dat de hardloopclub Railrunners een nieuwe loop tussen Ommen en Dalfsen zal organiseren. De NS brengt de lopers met de trein naar Ommen en de lopers gaan dan – uiteraard – lopend terug naar Dalfsen. En als trein-loop-freak moest ik daar aan meedoen. Dus schreef ik me in. Het gelimiteerde aantal van 500 lopers was al na 1 week bereikt.
Eenmaal op die dag aangekomen in Zwolle, uitvalsbasis en woonplaats van Martin, Marloes én kleindochter Lotte (ook een mooie reden om naar Zwolle af te reizen), bleek dat Martin een spierverrekking had opgelopen, dat hij daardoor niet aan de loop mee kon doen en dat ik mijn startnummer thuis had laten liggen. Allemaal ellende dus. Zoals eerder in de DAM-tot-DAM loop gebeurde (ik gebruikte het 2e startnummer van Aad) en de City-pier-cityloop (Aad gebruikte het 2e startnummer van mij), zo vond ook hier de uitwisseling plaats. Martin liep tóch niet, dus kon ik zijn nummer opspelden. Het nadeel was, dat ik vanaf de kant steeds werd aangemoedigd met de naam Martin, want die naam stond op het startnummer vermeld. Ook voor de speaker was het verwarrend. Henk Borgmeijer kent mij van Lauwersoog-Ulrum (ook dit jaar is hij weer van de partij) en kondigde mij bij het naderen van de finish aan. “Daar komt Peter Mo…., nee Martin…, dat is toch Peter Modderman? Vergis ik mij?” Ik was toen al snel tot ver over de finishlijn gevlucht. Nóg zo iets. Bij de uitslagverwerking zat Maarten Krol, directeur/eigenaar van het bedrijf ChampionChip Nederland BV. Ik begroette hem, maar hij beantwoordde de groet nauwelijks en keek me wat aarzelend aan. Ik herhaalde de groet en noemde m’n naam. “Ah, Peter! Ik keek naar je startnummer. Daar staat Martin op.” Ik moet erkennen dat ik door mijn zonnebril wat minder herkenbaar was. Dat was ook in Stedum zo, toen ik, getooid met pet en zonnebril, door vriend en vijand werd genegeerd. Volkomen onherkenbaar dus. Het startnummer heb ik toen maar angstvallig snel afgeritst en de bril opgeborgen.

Die zonnebril was in beide lopen nodig. In Ommen scheen de zon weliswaar niet overdadig, maar de vliegjes loerden daar wel op mijn ogen. Ik bemerkte dat al tijdens het inlopen bij het station van Ommen. Martin had mij en een kennis uit Zwolle met zijn auto naar die plek gebracht. Dat was eigenlijk niet de bedoeling. De lopers moesten vooral niet met de auto komen, want in de buurt van het station is geen parkeergelegenheid! En auto’s zouden worden weggesleept! Ontmoedigingsbeleid dus. De organisatie van die loop had een deal met de NS gesloten, waardoor elke loper met reductie én in een nieuwe trein (normaal rijdt tussen Zwolle en Emmen het oudste NS-materieel) naar Ommen kon worden vervoerd. Vrijwel iedereen – behalve ik dus – kwam met de trein. Henk Borgmeijer speakte dat het een lust was en even na 19.30 uur werden de 500 deelnemers weggeschoten. Wat volgde was een adembenemend parcours van Ommen via Vilsteren naar Dalfsen, door de Vechtstreek. Maar wat op den duur ook adembenemend was, was het weer! Het was wat broeierig allemaal. Het zweet gutste voluit. En in geen velden of wegen doemde een verzorgingspost op. Pas na 7 kilometer, direct na de passage van en de doorgang door (ja, je leest het goed) de korenmolen van Vilsteren, kwam het verlossende water. Ik goot twee bekertjes in mijn keel en gooide één over mijn hoofd. Wat een weldaad! Een stuk kwieker volgde ik het fraai glooiende parcours. De laatste kilometer voerde over het fietspad langs de provinciale weg naar Dalfsen. Aan het geluid van Henk Borgmeijer was te horen dat de finish in zicht was. Uiteraard bij het station van Dalfsen.
In het finishvak genoot ik van de uitstekende verzorging, met water, sportdrank en veel fruit.

Dat konden ze in Stedum wel gekopieerd hebben. Ook daar was de verzorging bij de finish ongekend goed. Maar waar ze de verzorging tussen Ommen en Dalfsen – ondanks het broeierige weer – tot een minimum beperkten, zo goed was de verzorging in de contreien van Stedum geregeld. Oké, in Stedum kende de loop twee ronden en dan kun je wat makkelijker waterposten bemannen, maar water was in Stedum om de twee kilometer volop te krijgen en halverwege ook sponzen. Klasse Stedum!
Minder te spreken was ik over de herinnering in Stedum. Kreeg je in Dalfsen een fraai functioneel runningshirt, in Stedum ontvingen de deelnemers een simpele, goedkoop uitziende medaille, met op de achterkant een sticker met de loopgegevens. De loop in Dalfsen kostte € 8, die in Stedum € 7.

Ik kwam in Dalfsen na 16,1 kilometer verre van uitgeleefd door de finish. Vandaar dat ik het aandurfde om drie dagen later ook in Stedum (10 km) aan te treden. Daar stond ik tussen de 150 wedstrijdlopers en 100 (?) recreanten. Het was ook in Stedum warm! Na het startschot van Janine Abbring van TV Noord liepen we een rondje door het dorp. Daarna volgde een groot stuk parcours van de vroegere Stedumer Omloop, toen deze nog was aangesloten bij het RZG-loopcircuit. De laatste 500 meter was het nog even oppassen geblazen vanwege het oneffen pad van het Stemer bos, maar uiteindelijk kwamen we weer aan bij speaker Jan Kooistra, die het druk had die dag. Eerst de Stienserloop van - uiteraard - Stiens en later op de dag de Stemer Omloop dus.
In Stedum liep ik niet echt lekker. Althans de eerste twee kilometers niet. Mijn benen liepen meteen vol. Verzuring ten top. Ik hoor de lopers in koor uitroepen, dat dat komt door de inspanningen van 3 dagen eerder, maar ik wijt het eerder aan mijn gewichtstoename (door het medicijnengebruik ben ik met 86 kilo 6 kilo zwaarder dan normaal) in combinatie met de warmte. Wel was ik tevreden over de rondetijden, althans over het nauwelijks optredende verval. Beide ronden in de buurt van 22 minuten. Dus kwam ik in 43.56 netto en 44.02 bruto over de streep.
Ik zag ons aankomend nieuw lid Adri Wierenga samen met haar man Bert in het begin nog vlak voor me lopen, maar na 5 kilometer was ze nog slechts een stipje. Daarvóór zag ik nog een glimp van Peter de Vries, Harm Jan Postmus en Marko Huizing, maar deze mensen verdwenen al snel – veel te snel – uit mijn gezichtsveld. Adri daarentegen kreeg ik in de 2e ronde wel weer in het vizier, maar de afstand was uiteindelijk te groot om haar in te halen. De snelste Artemisser Garco van den Berg heb ik helemaal niet gezien.
Aan de Stemer Omloop deden maar liefst 25 Artemissers mee. Dat is wel even 10% van het deelnemersveld!

Peter Modderman