Vanuit Parijs is zojuist vernomen dat Herman en Baukje Haan en Katharina Baar de finish hebben gehaald. Baukje en Katharina finishten in dezelfde tijd 4.41,53 uur en wisten er een PR te behalen. De tijd van Herman is 3.47.05 uur
Wie deze wedstrijd ook op Eurosport bekeek, kon daar getuige zijn van een bloedstollende finale bij de vrouwen. Al met al waren de reacties van de toeschouwers en de deelnemers over deze marathon euforisch. Voor meer informatie zie de uitslagenpagina.
Verslag marathon Parijs
Bijna direct na de marathon van Hamburg besloten Baukje en ik (Katharina) samen dat er weer een marathon gelopen moest worden. Graag waren we met de club mee gegaan naar Wenen maar door dubbele afspraken zat dat er niet in. Dus werd het Parijs. In december moesten we met de training beginnen.Maar dat liep niet direct vlekkeloos. Eerst was er steeds iets anders dat nog voorrang had en toen we echt moesten beginnen kreeg Baukje een ernstige blessure aan haar teen zodat ze drie weken niet kon lopen. De weken daarna ging het lopen alleen met veel pijn. In december ging ik ook nog met wintersport vakantie en kwam terug met twee gebroken ribben en een hele dikke knie. Ondanks dat ben ik na een week rust toch maar weer begonnen met lopen. Vraag niet hoe dat ging maar ik vond dat het moest dus niet zeuren. En het ging ook steeds weer een beetje beter. We kregen de smaak toen ook weer te pakken en vervolgens er is heel veel kilometers trainingsarbeid verricht.
En onder vrij goede weersomstandigheden. Soms wel heel veel wind. Maar als het echt te gek werd bracht manlief ons met de auto weg en kwamen we voor de wind lopend weer thuis. We stelden ons soms een doel o.a. lopend naar de moeder van Baukje waar we werden ontvangen met heerlijke koffie en broodjes. En die gaf ons het gevoel dat we al helden waren en er was nog niet eens een marathon gelopen. Die keer werden we vergezeld door Jaqueline en een andere keer liepen Gerry en Tini ook mee, die trainden voor de marathon van Rotterdam. En door al dat lopen vliegt de tijd en zo werd het vrijdag 4 april. Wij vertrokken vol goede moed vrijdagmorgen om acht uur uit Leens. De reis die voorspoedig verliep werd nog een keer onderbroken voor koffie met appeltaart bij Hajé. Tegen 16.00u. net in de drukke spits waren wij in Parijs. De auto's rijden links en rechts en als het ze was gelukt ook nog over je heen. Even wennen dus.
Maar het hotel lag recht tegen over Gare du Nord en daar was ook de parkeergarage. En de metrohalte was op de stoep voor de deur. Herman had dus een prima keuze gemaakt toen hij dit hotel uitkoos. Snel de koffers naar boven en direct de stad in om de bekende bezienswaardigheden van de stad te bekijken. Beiden hadden we Parijs eerder bezocht maar het blijft een mooie stad om te zien. En de Eiffeltoren bij nacht is een sprookjeachtig gezicht. Een wandeling langs de Seine met zijn prachtige bruggen is ook zeer de moeite waard. Een restaurant zoeken in de grote stad is geen probleem, die zijn er in overvloed maar welke nemen we nu. Maar ook daar kwamen we wel uit en onder het genot van een goed glas wijn lieten we ons het eten goed smaken. Een glas wijn voor mensen die een marathon moeten lopen?? Ja hoor dat gaat in ons geval prima samen. Inmiddels hadden we zo ver gelopen dat de benen ons nog net konden dragen en we besloten dan ook maar om naar bed te gaan. De volgende dag zetten we het sightseeing gewoon weer voort.
De hele zaterdag hebben we de stad doorkruist met de metro en te voet. Genoten van alle moois dat Parijs te bieden heeft. Avonds weer aangekomen in het hotel de loopkleren van de volgende dag klaar gelegd. Het weer leek nog goed maar de voorspellingen waren slecht. Zondag was de dag van de waarheid, de twijfel stak soms weer de kop op: lukt het wel? Vroeg opstaan en ontbijten en in de metro. Die was zo vol dat we als haringen in een ton er in geperst werden. Duizenden sporters die allemaal naar de zelfde plek moesten. Aangekomen bij de Arc de Triomphe stond de Champs-Elysee zo vol mensen dat we het einde niet konden zien. Een indrukwekkend gezicht. En toch liep het allemaal vlot. De start was precies kwart voor negen en daar ging de hele karavaan. Kippenvelgevoel om daar tussen te lopen. Duizenden mensen aan de kant van de weg en veel muziekbands. Het lopen ging eigenlijk heel goed. Ook dank zij het prachtig loopweer. De Parijse Piet Paulusma had het niet goed gedaan deze keer. We probeerden het tempo steeds een beetje gelijk te houden en niet direct met de meute mee te gaan. En de kilometers vlogen ons eigenlijk zo onder de voeten door, gestimuleerd door de prachtig uitzichten en gebouwen die je onderweg tegenkwam. We waren voor mijn gevoel niet echt met een wedstrijd bezig, het was onderweg vooral genieten. Maar als je dan op ruim de helft bent en je ontdekt dat er ook wel een PR in zit dat wil je dat toch ook wel heel graag vast houden. En dat lukte dan ook. Al was het na de 35 km wel heel zwaar. Baukje liep nog flink door maar bij mij ging het wel heel erg moeilijk. Na een stevige aanmoediging van Baukje die ik hier niet zal herhalen zette ik de knop weer om en ging er weer voor.
En ongeveer 300 meter voor de finish stond Berent en kregen we weer de vlag van ons landje mee. .Daar gingen we samen over de mat! Allebei een PR, yes! En dat is een geweldig gevoel als je dan je medaille krijgt. Bijna een km verder lopend na de finish over de CE zagen we Herman die zo'n beetje een uur eerder was gefinished.Het werd ondertussen kouder en kouder. Snel naar het hotel voor een warme douche. Daarna hebben we nog maar weer de wandelschoenen aangetrokken om nog een laatste ronde te maken door het mooie Parijs. Maandag morgen vertrokken we weer naar huis en we wisten toen al: de volgende wordt Berlijn. Wellicht zijn er nog meer kandidaten.?
Katharina Baar
Baukje Haan.