Na een afwezigheid van acht jaar werd zaterdag de 6e editie van de Slachtemarathon georganiseerd. Deze marathon wordt om de vier jaar gehouden maar vond in 2020 vanwege corona niet plaats. Voor deze marathon voor hardlopers en wandelaars hadden zich totaal 15.000 belangstellenden aangemeld waarvan er uiteindelijk door het slechte weer 13.000 aan de start verschenen. Het was de zwaarste Slachtemarathon ooit. Aanhoudende pittiige regenbuien en een harde wind geselden de deelnemers.
De marathon met een vroege start vanaf 06.30 uur telde 1100 deelnemers die met speciale bussen naar de start in Oosterbierum werden vervoerd. De route voerde de lopers over de eeuwenoude Slachtedyk en door het fraaie afwisselende Friese terpenlandschap. Hierbij werden 22 dorpen aangedaan waar van een mix aan kunst en cultuur kon worden genoten. Onderweg moesten ook twee onverharde gedeelten bij Franeker en Achlum worden overwonnen. De finish was in Raerd.
Artemis was met Albert van der Ziel uit Berlikum en Arjen Kwint uit Loppersum op de marathon vertegenwoordigd. Albert liet in zijn vierde Slachtemarathon een keurige tijd van 3.26.50 uur noteren, goed voor een vijfdede plaats bij de mannen 60. Hij verbeterde hiermee het clubrecord op de marathon bij de mannen 60, sinds 11 oktober 2009 op naam van Koos Durenkamp met 3.40.37 uur gelopen in Eindhoven, met 13.37 minuten. Gefeliciteerd! Albert: 'Veel regen. Goede temperatuur. De wind was redelijk gunstig. De omstandigheden waren best pittig evenals de ondergrond".
Arjen was gezien de slechte (weers)omstandigheden tevreden met zijn tijd. Hij finishte in zijn 25e marathon onder de vlag van Artemis na 4.45.10 uur en klasseerde zich hiermee als 88e bij de mannen 50. Lees hieronder bij lees meer...zijn verslag.
Anja Akkerman uit Warffum en Gea Meulema uit Winsum, op de foto links, maakten deel uit van de 9000 verregende en onder de modder zittende wandelaars op deze marathon. Ook zij hebben deze zware beproeving met verve doorstaan. Knap werk!
Foto`s Arjen Kwint en Gea Meulema
Slachtemarathon Arjen Kwint
In de week voor de Slachtemarathon twijfelde ik nog wel of ik wel mee zou doen. Mijn trainingen van de laatste weken gingen niet echt soepel en ook had ik moeite me aan gezond voedsel te houden na mijn avontuur in Duitsland. Dus echt fit voelde ik me niet. Maar ja, de Slachte is maar eens in de 4 jaar en 8 jaar geleden stond ik ingeschreven maar kon ik door een blessure niet lopen, dus besloot ik toch maar te gaan. De finish halen moest ik wel gewoon kunnen ongeacht de tijd. Om 3:30 uit mijn bed, dat viel ook niet mee. Gelukkig was de onweersbui net vertrokken en reed ik wel door lichte regen richting Raerd.
De finishplaats waar de pendelbussen klaarstonden om ons naar de start in Oosterbierum. De auto kon ik parkeren aan de andere kant van Raerd dus had ik al twee wandelkilometers te pakken voor 5 uur in de ochtend. Met de bus was het zo'n 3 kwartier. Op het laatst smalle weggetjes maar de buschauffeur wist waar we moesten zijn. Een half uur voor de start van half 7 ter plekke. Albert gevonden en een foto genomen voor het Artemis archief. Bij de start was het droog maar 100 meter later begon het te regenen. Nog niet heel hard maar wel gestaag. Na 5 kilometer weer droog. Over de snelweg Harlingen-Leeuwarden en dan een eerste stuk graspad. Dit was prima te lopen doordat er stro overheen gelegd was. Ook was dit stuk niet heel lang. Onderweg verschillende plekken waar je koffie kon drinken en even droog kon zitten maar dat was meer voor de wandelaars die na de hardlopers starten. Daarom ook nog niet veel vertier langs de kant. Veel nog in opbouw op lege podia. Vond ik wel jammer, een van de redenen dat ik toch ging lopen was ook de verwachte sfeer omdat dit ook echt een evenement is. Overall viel me dat tegen maar gelukkig waren er ook een paar zeer positieve uitzonderingen. In Achlum, dat was omgedoopt tot Venetie, was het leuk aangekleed en stonden veel mensen ons aan te moedigen.
Na Achlum een tweede graspad. Dit was al aardig modderig maar volgens mij niet zo modderig later voor de wandelaars. Niet uitgegleden dat was ook wel fijn. Vlak daarna ging het echt hard regenen en ook hardere wind tegen. Dit was zwaar. Kleren zeiknat inclusief de sokken. Mijn linkerhamstring houdt hier nooit van dus die begon wat te irriteren. Tot 22 kilometer had ik echt lekker behoorlijk vlak gelopen. Dat viel me niet tegen, maar nu moest ik wat gas terugnemen en ook soms een stukje (snel)wandelen. Ik droogde weer langzaam op en ook mijn hamstring vond het wel weer ok. Maar nu begonnen de pezen in mijn voeten op te spelen. De kou van het water zorgde ervoor dat ze behoorlijk gevoelig werden. Hierdoor kon ik niet heel lang achterelkaar hardlopen. De klappen op het asfalt kwamen te hard aan. Dus nu wist ik afwisselend hardlopen en snelwandelen en dan kom ik er ook. Ook zag ik al wel dat mijn eindtijd ruim onder de 5 uur zou komen en kostte me dit ongeveer 15 minuten vertraging.
Maar ja, het weer was nu wat beter. De zon probeerde zich te laten zien, wind iets in de rug. In Boazum veel mensen op de been met een livebandje die je zeker 2 kilometer na Boazum nog hoorde. Allemaal prima. Vlak voor het einde een blik naar rechts. Donkere wolken. Nee toch, niet nog een bui. Maar helaas de laatste kilometer nog in de regen gelopen. Nu ook maar niet meer gewandeld. Soepel ging het natuurlijk niet meer, maar met een eindtijd van 4 uur 45 min en 10 seconden was ik zeker tevreden.
De grote vraag is wel of het ook wel de marathonafstand was. Strava gaf 600 meter minder aan en ik zag dat dit bij meerdere lopers zo was. Vooral rondom de 35 kilometer leek een aangegeven kilometer wel wat kort.
Nu eerst vakantie en zorgen dat de pijntjes in mijn voeten wat minder worden, daarna maken we weer nieuwe plannen.