BETRAPT
Het loopevenement de Nacht van Groningen deed zijn naam geen moment eer aan. Het was bepaald geen nacht toen de 1400 deelnemers om half zeven op de Ossenmarkt werden weggeschoten. Ook nog niet toen de laatste deelneemsters ruim 2 uur later onder begeleiding van motoragenten over de finish kwamen. De avondklok had nog maar net geluid, toen de Ebbingestraat, de Grote Markt NZ, de Zwanestraat en de Oude Kijk in t Jatstraat werden betreden door honderden voeten gehuld in hardloopschoenen. Het publiek dat de kermis bevolkte had zich even omgedraaid om de lopers voorbij te zien gaan. Met 1400 deelnemers was de Nacht van Groningen daardoor ook een fraai kijkevenement, maar de sfeer en ambiance kon het bij lange na niet halen bij het festival 4 mijl, dat jaarlijks begin oktober tussen Haren en Groningen plaatsvindt. Ondanks de aankondiging dat de Nacht van Groningen ook een 4 mijl herbergt. Dat onderdeel, zeg maar de eerst ronde, trok wel het grootste gedeelte van de 1400 lopers, maar het deelnemersveld was nog te klein om van een vergelijkbare loop te spreken. Maar is de 4-mijl ook niet klein begonnen?
Ik was een van de deelnemers van de Nacht (laten we hem maar zo noemen, want het klinkt wel lekker). s Middags om half drie vertrokken Aad van der Drift, Peter de Vries en ik in de auto met aanhanger vanuit Winsum naar de Borgmanschool in de Nieuwe Kijk in t Jatstraat. Een oude school met veel lokalen rondom een schoolplein, gesitueerd in een soort hofje. Daar richtten we het inschrijflokaal in en zagen toe, hoe het inschrijfproces zich moest voltrekken. Daar arriveerden in het geel Baukje Haan en Katharina Baar om zich vervolgens te ontfermen over de stempelpost.
Af en toe vertrok ik even ter inspectie naar de Ossenmarkt, waar de jurywagen naast de blauwe boog stond. De Ossenmarkt werd, naarmate de tijd vorderde, steeds kleurrijker bevolkt door hardlopers en toeschouwers. Harm Noor speakte als vanouds en de fanfare van Euphonia uit Warffum speelde er lustig op los. Een van de musici was Janneke Cazemier, die naast het hardlopen ook uitstekend meekomt in een koperblazersensemle.
De stemming was uitstekend, mede dankzij het mooie weer. Dus niets stond een voorbeeldige Nacht van Groningen in de weg. Hoe anders, bleek later.
Na de start zag ik een aantal geelhemden voor me lopen. Bert Schaaphok streed voor me en even verderop liepen Frits Hesseling, Laurens Stiekema en Garco van den Berg vlak bij elkaar. In de Oude Ebbingestraat haalde ik Bert in en in de Oude Kijk in t Jatstraat zocht ik de hielen van Frits op. Met hem heb ik enkele kilometers opgelopen. Op de Princesseweg reed een blauwe cabriolet naast ons, met daarin gezeten fotograaf/webmaster/loopcircuit-bestuurder/reporter/filmer/speaker/hardloper Aad van der Drift, naast de bestuurder van de wagen, Theo van Mal van hoofdsponsor Meeùs. Aad hield een diepte-interview met Frits en mij, maar veel diepte zat er, althans bij mij, niet in. In Paddepoel steeg de moed me evenwel naar het hoofd. Ik versnelde een klein beetje, loste Frits (zonder dat hij mij uit het oog verloor) en in dat tempo heb ik geprobeerd om de rest van de 21,1 kilometers te voltooien. Dat lukte prima, mede dankzij de vele indrukken onderweg. Uiteraard is in de stad van alles te beleven en zeker tijdens de Nacht van Groningen. Veel muziek onderweg van een hardrockband tot een shantykoor aan toe. Maar ook de kermis op de Grote Markt en het enthousiaste publiek daar. Verder het leuke sfeervolle stukje langs de Noorderhaven. In de Kerklaan gingen mijn gedachten zon 50 jaar terug, toen ik daar veel zwierf tijdens mijn lagere school-periode. Vervolgens kwam het frisse groen van het Noorderplantsoen. In mei mooier dan in november. Daar zag ik Bert Scholtens, die met hond de Artemissers aanmoedigde. In de tweede ronde attendeerde Bert me terecht op het feit dat ik niet in het geel liep. Ik had me in het rood gehuld en hoorde de reprimande van Bert met schaamrood op de kaken aan. Ik voelde me betrapt. Gelukkig paste het schaamrood goed bij de kleur van het hemd, zodat het niet al te veel op viel.
(Deze verkleuring vergt enige uitleg. Er was thuis voorafgaande aan de loop - zeker 10 minuten verloren gegaan aan de zoektocht naar mijn Artemis-hemd. Abelien, die op den duur meezocht, had me bezworen dat het hemd niet in de wasmachine was beland. En zij kan het weten. Uiteindelijk keek ik nog eens in mijn sporttas. En ja hoor, in een plastic zak bevond zich nog mijn drie-weken-geleden-voor-het-laatst-gebruikte Artemis-hemd. Verdere details over kleuren en geuren zal ik de lezer maar besparen).
Na het plantsoen volgde de Nieuwe Ebbingestraat, die was versierd met Oranje banieren. Er was nauwelijks een saai stuk van het 21,1 kilometer tellend parcours van de Nacht te bekennen. Maar de GPS van Aad, die deze keer om mn pols was bevestigd, kwam niet tot de gewenste 21,1 kilometers toen ik na 1.28.52 over de finish stormde. Ook van drie andere gefinishte deelnemers stokte de GPS bij 20,9 kilometer. Duidelijkheid over de werkelijke afstand krijgt men alleen na het opmeten van het parcours via de Jones-counter.
Maar veel erger vond ik de mededeling, die ik even na mijn finish van Aad kreeg. Het registratiesysteem van ChampionChip was uitgevallen. In alle haast was men overgegaan op een handgeklokt systeem, maar het was me al snel duidelijk dat het geven van een correcte en volledige uitslag op korte termijn was uitgesloten. Paniek in de tent. Woede uiteraard bij mijn medebestuursleden, die dit alles van dichtbij meemaakten. Het huilen stond Henderikus Been, de eigenaar van de jurywagen en verantwoordelijk voor de goede werking van het systeem, nader dan het lachen. En ergernis bij alle betrokken organisatoren.
Daarover zijn de laatste woorden nog niet gesproken.
Maar bij de Artemissers overheersten toch blijde gezichten. Lof over het mooie, lekker te belopen parcours. Lof over het prachtige loopweer met zon en weinig wind. Waardering voor de ambiance van applaus, zang en muziek. En heel trots op de bereikte resultaten, aansprekende tijden met persoonlijke records.
De Nacht van Groningen was weer een prachtige loop, die boeide van het begin tot het eind. Een loop, die zeker niet als een nachtkaars uit ging.
Peter Modderman