De temperatuur steeg inderdaad tot ruim 25 graden, maar daar werd volgens Jaap Smit, onze wedstrijdleider, voldoende rekening mee gehouden. Jaap had geconstateerd dat er extra drinkwater, sponsen en voldoende EHBO was, kortom op alles was men voorbereid. In het ergste geval kon men onderweg het koude Schildmeer in duiken.
Zowel bij de inschrijving als op straat werd druk gespeculeerd over de beste tijd van de eerste vrouw. Een heel andere benadering dan de beste tijd van de snelste man.
Middels de nieuwsbrief van het circuit had Run2Day een wedstrijd georganiseerd waarin de tijd van de beste vrouw moest worden geraden. Op basis van historische gegevens op de website kon enigszins bekeken worden welke de tijden in het verleden waren. Weersomstandigheden, aantal deelnemers en uiteraard talenten van de deelnemende dames bepalen de uiteindelijke uitkomst.
In afwachting van de start werden lopers in bedwang gehouden achter het rood witte afzetlint en bovenal door Sem Schilt, wereldkampioen K-1 (K-1 is een vechtsport en Sem is 2.12 meter hoog en 130 kg zwaar) van dit jaar. De snelsten onder de noordelijke hardlopers, te weten Yvonne Georg, Sanne Buisman, Henk Olijve, Jan Venhuizen, Jan Nienhuis, Diday Sinay, Peter de Vries en nog vele anderen stonden uiteraard vlak achter dit lint, maar durfden door de gestalte van de imposante en uiterst hartelijke kickbokskampioen geen meter te smokkelen. Precies om 14.00 uur klonk het startschot en raakten de lopers direct uit zicht. De prachtige natuurloop is de eerste kilometers niet zo natuurlijk in de buitenwijken van Siddeburen. Buitenwijken met een doorsnee bebouwing zoals je die overal in ons land vindt. Het publiek was er echter wel voor gaan zitten, menig tuinstoeltje werd door plaatselijke bewoners langs de weg bezet om te kijken naar deze enthousiaste en warmte trotserende loperschare.
Al in het dorp hadden een aantal coriveeën als Jan Venhuizen en Joris Kampen zich een mooie plek in het peloton verworven, die gedurende de wedstrijd niet meer af werd gestaan. Jan Venhuizen gaf voor de wedstrijd aan niet al te veel last van de warmte te hebben, maar ongewild zou de temperatuur toch op zijn prestatie drukken.

Bij de start had een groot aantal zeer jeugdige lopers zich naar voren gedrongen. Dit is een ongewenste situatie, omdat die door hun onervarenheid een groot aantal deelnemers voor de voeten liepen. Na de eerste kilometer zag ik de eersten uit die groep reeds uitgeput aan de wandel.
De N 36 naar Delfzijl vormt de volgende kilometers tot de 1e waterpost. Een aangenaam verkoelend briesje langs deze provinciale weg maakte het lopen erg prettig. Echter vlak na deze waterpost duikt het lopersgilde een bos in en komt op een smal grindpad. De luwte van het bos dat nog maar door de weinige bladeren onvoldoende zonwering kent doet de temperatuur enige graden stijgen. Als achteraanloper, ik startte als laatste door de film die ik aan het maken was, kom ik op het smalle pad de eerste 10 km lopers tegen. Voor het elkaar passeren is dit bospad ongeschikt. Daar de lopers die nog op weg zijn naar het keerpunt in grote getale zijn en niet willen wijken moeten de terugkomers de berm induiken. Het is wel jammer dat er voor deze 10 km niet een mooiere route te bedenken valt. Het verbindingskanaal richting Schildmeer is wonderschoon en biedt in de verte een kijkje op de gele koolzaadvelden. Ik begin voorzichtig allerlei lopers in te halen en passeer op een gegeven moment een alleraardigste Damster, die mij vertelt nog maar net met het hardlopen te zijn begonnen. Ik betwijfel zijn opmerking en vraag me hardop af of een beginner wel 10 mijl kan lopen. Volgens mij kan hij hooguit voor het eerst aan deze afstand zijn begonnen. Bijzonderheid van deze eerste in Siddeburen gelopen wedstrijd is het volle strand. Nooit eerder zagen de lopers zoveel badgasten verdwaasd kijken. Hoewel het water van het Schildmeer nog niet de juiste temperatuur kent genieten de vele zonaanbidders van deze pre-zomerse zaterdag. Ondanks waarschuwingsborden en afzetlint provoceren enige pubers met bakjes patat de lopers door zich midden op het loperspad naast elkaar te begeven. Een botsing met een van deze lieden voorkomt vervolgens dat hij de overdaad aan verzadigde vetzuren tot zich kan nemen. Het warmste gedeelte van deze minihel van het noorden moet dan nog komen. Tot voorbij het strand zorgt een licht briesje voor enige verkoeling, maar met de wind in de rug langs beboste en windstille plekken wordt het behoorlijk warm. Op het moment dat menig loper naar water verlangt komt na een onverwacht bocht toch de extra waterpost in zicht. Via Steendam en de parallelweg van de N36 komen we weer in de buurt van Siddeburen. Voor me ontwaar ik een typisch Noordgronings landschap want in de verte is de kerk van Siddeburen omgeven door geploegd agrarisch land te zien. Uiteindelijk denkt de opgewarmde en uiterst vermoeide loper de speakerstem van Harm Noor alweer te horen, maar juist dan gaat het zwaarste deel van de Natuurloop in, een rondje bos. Door de droge periode van de afgelopen weken was ditmaal de ondergrond van het bos droog en niet glad. Een stuk bos waar in het verleden menig loper zich op stuk beet. Nog een klein stukje buitenwijk en een laatste bocht scheidt de loper van de finish. Daar aangekomen wachtte menigeen een teleurstelling, want velen hadden meegedaan aan de wedstrijd van Run2Day en de uitslag niet goed geraden. Voor de overigen was deze Natuurloop weer als vanouds een hele prettige en bijzonder enerverende wedstrijd.
Met mijn tempo kon ik niet nagaan wie de snelste was, de uitslagenlijst gaf na afloop duidelijkheid. Nou ja duidelijkheid, voor de tweede keer maak ik mee dat een 10 kilometer loopster de eerste plaats opeist. Bij de senioren nam Jan Venhuizen een eerste plaats in 54 minuten en 39 sec in, bij de vrouwen was dat Yvonne Georg in een tijd van 1.03.24.

Aad van der Drift