Ankööm is allens en zo hebben Katharina Baar, Baukje Haan en Brigitte Korhorn zondag 29 april ook de Marathon van Hamburg uitgelopen. Tijden: Katharina Baar 4.47.49 uur,
Baukje Haan 4.43.48 uur en Brigitte Korhorn 5.16.51 uur. Voor Katharina (21 min.) en Baukje (13 min.) betekende dit een forse PR. Het verslag volgt nog. Klik hier voor de film en hier voor de foto's.

Verslag Marathon van Hamburg 29-april 2007

Na heel wat overleg besloten wij in oktober 2006 de marathon in Hamburg te gaan lopen. En daar moest dus weer veel trainingsarbeid voor worden verricht.
Dat betekende veel trainingsuren samen met Baukje in regen (soms met het water in de schoenen) en stormachtige wind waardoor de moed mij soms in die natte schoenen zonk was het eindelijk zo ver.

 De marathon van Hamburg. Vrijdag 26 april reisden wij met drie stellen af naar Hamburg. Baukje en Herman, Brigitte en Han (met dochter Loes)  en Berent en ik (Katharina).

Na een reis met veel verkeer en ook nog een lichte aanrijding (zonder verdere schade) onderweg kwamen we tegen half acht aan. Inchecken in het hotel en de auto in de parkeergarage en wij op zoek naar een restaurant. Heel gezellig met elkaar eten en een goed glas wijn ging er toen wel in. Het was al laat voor wij onze kamers opzochten. De volgende ochtend na het ontbijt lopend naar de  Expo om onze startnummers op te halen. Het was nog niet druk en het bezoeken van de Expo was zeker de moeite waard. Het was zaterdag heel erg warm en de onzekerheid begon bij mij toch toe te slaan. Want met deze warmte kom ik niet ver dacht ik. Maar om de stad te bezichtigen en heerlijk op een terras te zitten was het geweldig weer.

Tegen een uur of zeven ‘s avonds zochten wij een Italiaans restaurant voor een pasta maaltijd om flink de koolhydraten aan te vullen. Zelfs toen ontbrak het glaasje wijn niet. Het bleek een goede voorbereiding. Die avond moesten we maar vroeg naar bed want om zes uur liep de wekker af.

Na een heel stevig ontbijt gingen we op pad om het startvak op te zoeken. En we merkten al gauw dat het veel koeler was geworden. Eigenlijk was het nog best koud zodat we stonden te rillen in het vak. Maar we waren er alleen maar blij om. Er wordt in Hamburg in fases gestart. Wij vertrokken om kwart over negen. En vanaf het begin ging het met Baukje en mij goed. Bij Brigitte begon al snel een oude blessure de kop op te steken.

Op het 10 km punt werden we aangemoedigd door onze mannen met de Nederlandse vlag in top. Dat geeft dan toch wel een kick. Wij konden steeds hetzelfde tempo aanhouden zonder echt terug te vallen. Het was de bedoeling dat ieder voor zich zijn eigen wedstrijd liep maar we konden elkaar goed bij houden en samen ben je toch sterk. Brigitte was al wel een stuk voor ons uitgelopen maar die moest door veel pijn aan haar knie toch steeds weer gas terug nemen. Steeds werden we aangemoedigd door mensen die ons met naam aanspraken omdat die allemaal op het startnummer vermeld werden. Er stonden duizenden mensen aan de kant over het hele parcours, overal stonden bandjes of lieten mensen vanuit hun huizen swingende muziek horen.

En ook de groep lopers om ons heen was steeds heel groot. Het bleef met energiedrank en gel en bananen steeds goed gaan. Maar de marathon begint pas bij 35 km en dat heb ik dan ook wel weer geweten. Baukje had nog wat over en ik vond dat ze er van door moest gaan. Dat heeft ze dan ook gedaan en ik moest die laatste 7 km dus alleen volbrengen. Dat ging moeizaam maar toch zonder veel tijd te verliezen. En zo’n kilometer voor de finish kreeg ik de vlag van ons landje in handen gedrukt door mijn man en dan krijg je weer energie. En al die mensen die je dan bijna de streep over schreeuwen doet je vleugels krijgen. Toen ik over de streep was stond daar Baukje om mij te wachten en weet je dat het geweldig is gegaan. Een pr verbeteren met 21 minuten was voor mij eigenlijk ondenkbaar, maar toch werkelijkheid geworden.

Ook Brigitte kwam over de streep. Niet met de tijd die ze misschien in gedachten had, maar ook van haar een geweldige prestatie om met zo’n blessure door wilskracht de eindstreep te halen.  Een geweldige ervaring en heel stiekem denk ik al zou er nog een volgen.?
Katharina Baar