VERSLAG TUI

In November net bekomen van de marathon belevenissen in New York kwam de uitnodiging van Bernadette Schuurman om mee te gaan naar Mallorca en daar de marathon te lopen  en aansluitend een week vakantie te hebben. Nog in een euforische stemming van de voorgaande marathon besloten wij mee te gaan. Ook Baukje en Herman waren direct enthousiast. 

De groep bestond uit totaal 27 personen. Het besluit om geen marathon meer te lopen was ik snel vergeten. Maar vooruit weet je niet wat er allemaal op je pad komt en dat is maar goed ook. Ondanks  te veel tegenslag begonnen ik met Baukje  aan de training voor de TUI Marathon Palma de Mallorca. Maar hoe verder de duurlopen waren hoe minder gemotiveerd ik werd.  Na heel veel twijfel  besloot ik dat het zo niet verder kon en heb mij overgeschreven voor de halve marathon.En ook Baukje besloot dat te doen. Dat gaf rust omdat ik wist dat dit zeker zou lukken. En op 15 oktober  gingen wij op weg naar het vliegveld Bremen  waar wij naar ruim acht uur vertraging op weg gingen naar het mooie eiland. Een gedeelte van onze groep vloog met een ander toestel  die wel op tijd vertrok, en die zorgden ervoor dat wij onze startbewijzen toch op tijd konden krijgen. We werden met een bus gehaald en bij aankomst in het hotel bleek die overboekt te zijn zodat we eerst voor een nacht in een ander hotel werden ondergebracht.  Geen goede voorbereiding van een wedstrijd volgens mij. De volgende morgen moesten wij om zes uur op staan omdat de koffers eerst naar een ander hotel moesten en wij daar  dan ook konden ontbijten. Met zeven taxi’s werden wij vervolgens in een razend tempo naar de start gebracht. Daar heerste een zeer gemoedelijke sfeer, je kon overal lopen en de supporters konden ook overal bij zijn. Dat is toch anders dan een marathon waar 50.000 lopers op af komen.

De start was om negen uur onder de prachtige kathedraal van Palma. De route ging eerst ongeveer 10 km langs de boulevard en later ook via een lus weer terug. We liepen direct in de brandende zon wat het erg zwaar zou maken. Maar de uitzichten waren geweldig mooi. Later ging het ongeveer nog 10 km dwars door de oude stad met vele klimmetjes en prachtige smalle weggetjes. Het laatste stuk ging weer langs de boulevard met al snel de finish in zicht. Maar dat was gezichtsbedrog want het klopte niet met de afstand. Toen wij in de buurt van de finish kwamen bleek dat we nog een heel stuk verder moesten en met een lus weer terug kwamen om toch onder die fel begeerde finish  door te komen. Maar we hadden het gehaald.

En ook de anders lopers voor de marahton/ halve marathon en de 10 km hebben het gehaald en waren best tevreden. Een halve is mooi maar voor mij niet de euforie van de marathon helaas. Toen hadden we nog een heerlijke week voor de boeg met voor elk wat wils. We maakten  prachtige fietstochten, we gingen de stad bekijken met de auto of fiets en wij maakten een tocht met de trein. We waren ook veel op het strand te vinden om te geniet van de zon die wij van de zomer zo hadden gemist. Het was een week om niet snel te vergeten. En met bruinverbrande gezichten kwamen wij letterlijk met een  geweldige klap  weer op Duitse bodem, waarop de piloot ons melde dat de beste kok ook wel eens een schnitzel uit zijn pan liet vliegen.

Katharina Baar