Toch nog een loopje….
Gisteren (10 september) was ik een van de (helaas) weinige deelnemers van de Nooord Drenthe Loop in Norg. De Noord Drenthe loop is een begrip in hardloopland. De loop werd altijd op 30 april gehouden en trok in hoogtijdagen honderden deelnemers. De hoofafstand was toen 21,1 kilometer. Het parcours voerde langs de Langeloerweg en vervolgens via de bossen van Oosterduinen terug naar het centrum. Deze loop op Koninginnedag trok echter steeds minder deelnemers en kreeg ook nog eens concurrentie van een nieuwe loop in het loopcircuit, namelijk de Oranjeloop in Oldehove. Vandaar dat de organisatie er voor koos om de loop naar een andere datum te verzetten. Dit jaar was de Noord Drentheloop opgenomen in het loopcircuit Noord-Nederland. Je zou zeggen, dat moet meer deelnemers trekken.
Toch waren er slechts 150 deelnemers, een laagterecord. Een aantal hardlopers vroeg zich hardop af, waaraan dat zou kunnen liggen. Een duidelijk antwoord is moeilijk te geven, maar er zijn twee zaken die niet positief werken ten opzichte van het streven naar veel deelnemers. Allereerst is daar het beeld van nieuwe loopjes in nieuwe plaatsen. Tegenwoordig heeft bijna elk dorp zijn eigen run. En al die lopen moeten een plaats krijgen op de kalender. Gisteren stond ook de Run van Winschoten op het programma. Vooral de estafette trekt jaarlijks veel lopers, ook van deelnemers uit het loopcircuit. Verder is het tijdstip van de loop in Norg (18.00 uur) niet het meest aantrekkelijke moment van de dag.
Jammer voor de organisatie, die toch veel werk verrichte om deze loop te organiseren. Veel vrijwilligers bij de inschrijving en op het parcours zorgden er voor dat de lopers een aantrekkelijke loop voorgeschoteld kregen. Dat lag voor een groot deel ook aan het nieuwe parcours, een driehoek van vijf kilometer door de Oosterduinen. Eerst over het fietspad langs de Donderseweg, waar we halverwege een blik kregen op de desolate restanten van de Vluchtheuvel. Daar kwamen nostalgische herinneringen bij me boven. Wat heb ik daar vroeger veel gebivakkeerd, toen ik jarenlang met mijn ouders op vakantie ging in het zomerhuisje Maja. De bordjes die de afstanden aangaven, zagen er leuk uit en maakten reclame voor de organisatie.
Eigenlijk had ik het hardlopen al vaarwel gezegd. Of eigenlijk de deelname aan wedstrijden. Sinds begin maart volg een proces van chemokuren. Om de drie weken ontving ik in het ziekenhuis via het infuus een kuur. Hoewel ik van die kuren niet echt ziek werd, was er wel duidelijk sprake van krachtsverlies en andere onduidelijke klachten op het gebied van de conditie. Toch had ik in die periode steeds de moed om te blijven hardlopen. Samen met dorpsgenoot Renne Vogel liepen we twee keer in Lauwersmeer een rondje van ongeveer 10 kilometer. Het hardlopen onderbraken we met momenten van rust en wandelen, maar toch had ik na afloop een heerlijk gevoel. Hetzelfde gevoel dat de hardlopers wel kennen, als ze weer bezweet thuiskomen na een hardloop-inspanning.
Sinds enkele weken heb ik mijn chemokuren beeindigd. De kuren hebben hun maximale (succesvolle) werking bereikt. Er volgt nu een periode van rust van enkele maanden. Weliswaar blijft het een spannende tijd, maar toch is er niet meer de druk van de chemokuren. Het resultaat is de conditie zich weer wat kan herstellen. Ik merkte het al aan het duurvermogen tijdens de wekelijkse loopjes in het Lauwersmeer. Toen ik Renne voorstelde om zo’n tochtje in te wisselen voor een trainingspartijtje in Norg, was dat niet aan dovemansoren gericht. We nestelden ons achterin het deelnemersveld en begonnen aan de twee ronden van vijf kilometer. Vooraf zeiden we al dat we als laatste deelnemers binnen zouden komen. Dat was niet helemaal het geval, maar de tijd (1.12.22) gaf wel aan dat we er een ontspannende run van hebben gemaakt. Vooraf spraken we nog met Artemissers, waaronder Marko Huizing, Simone Binnema en Geert en Gonny Houtman. Gonny deed niet mee, want volgende week staat de belangrijke Dam-tot-dam-loop op haar programma. Ze was daar om zoon Tom aan te moedigen. Verder zagen we nog Wim Ammeraal, Klaas Olthof en Jantje Wiersma. Aan de uitslag te zien, waren er nog meer Artemissers!
Met een heerlijk en goed gevoel keerden we weer huiswaarts. Misschien herhalen we dit nog eens….
Peter Modderman