Theo van Mal heeft afgelopen zaterdag twee keer op zijn racefiets de Mont Ventoux beklommen. Hij deed dit voor de Stichting Mont Ventoux. Deze stichting is opgericht in 2007 en heeft als missie "sport als symbool in de strijd tegen kanker". De beklimming van de Mont Ventoux is een sportieve activiteit die symbolisch de strijd tegen kanker weergeeft. De opbrengsten van de stichting gaan naar het KWF kankerbestrijding. Deze spectaculaire kale berg, waarvan de top zich op een hoogte van 1.912 meter bevindt, is al decenia lang het decor voor tragiek en heroïek, afzien en triomf. Het is een berg met steile klimmen, door een hard en kaal landschap met een eeuwige harde wind. Het is elke dag weer een verrassing hoe de weersomstandigheden op de berg zijn. Zon, mist, regen, wind en kou hebben vrij spel en het is een kunst om als sporter deze elementen te trotseren. Zoals gemeld heeft Theo zelfs twee keer de top bereikt! Chapeau! Dat dit niet zonder slag of stoot is gegaan is te lezen in bijgaand verslag. Klik op lees meer voor verslag, foto's staan hier.
Ongeveer een jaar geleden ben ik door Jaap Smit in aanraking gekomen met het fietsen.
Ik heb toen een racefiets gekocht die ook geschikt zou zijn voor de bergen, aangezien ik mezelf ken en goed weet dat ik graag een uitdaging aan ga. Dit zou ook snel gebeuren, want ongeveer een half jaar geleden werd ik door een fietsmaat geattendeerd op de Stichting Mont Ventoux ( www.grootverzettegenkanker.nl ). Ik ben naar de informatieavond geweest en werd enerzijds geraakt door de uitdaging, maar anderzijds des te meer enthousiast door het doel achter deze uitdaging, de kankerbestrijding.
Zo gebeurde het dus dat ik een jaar nadat ik ben begonnen met fietsen, de Mont Ventoux ben gaan beklimmen. De berg wordt de "kale berg" genoemd. Hij heeft deze bijnaam, aangezien hij zo hoog is (2 kilometer) dat er bovenop geen begroeiing is. Je bent dus overgeleverd aan de weergoden boven. Nou dat heb ik geweten, was het onderaan nog mooi weer, bovenop was het mistig, de regen viel met bakken uit de lucht, het waaide erg hard en het was er erg koud, ijskoud. En steil is hij ook. Ik heb ter plekke besloten hem van twee van de drie kanten te beklimmen, in plaats van één zoals de bedoeling was.
Er zaten hele stukken bij van 10 en 11% stijging. Ik wist niet wat me overkwam, maar heb geworsteld en kwam boven. Het zweet liep me met bakken van het voorhoofd af, wat bovenaan ineen ging met de bakken regen die naar beneden vielen. Ik heb deze dag 103 kilometer gefietst, in een iets andere omgeving dan het Groningse landschap. Wat is de wereld toch mooi, wat is de uitdaging groot en de voldoening enorm als je na die tijd een warme douche hebt gehad en geniet van een kop Hollandse Senseo koffie, van het automaat dat ik had meegenomen. Ik heb een voldaan gevoel over de uitdaging en ben enorm blij dat ik iets heb kunnen doen om te helpen kanker te bestrijden.