Gonny Houtman heeft afgelopen zondag in het Deens Copenhagen een uitstekende prestatie geleverd door in een internationaal veld bij de V60+ als eerste op de marathon te eindigen. Van de 11.919 ingeschreven deelnemers gingen er na het zingen van het Deense volkslied om 09.30 uur 9768 van start. Het parcours, bestaande uit twee dubbele achten, was behoorlijk pittig: heel veel vals plat, veel scherpe bochten, keerpunten, een beste regenbui, kinderkopjes en veel wind. Het talrijke enthousiaste publiek, de goede verzorging onderweg en de grootschalige muzikale omlijsting vergoedden veel. De route leidde de deelnemers, waarvan er 9209 de finish haalden, langs vele bezienswaardigheden in en rond het waterrijke en historische centrum van Kopenhagen, waaronder de bekende kleine zeemeermin uit het sprookje van Hans Christian Andersen. Artemis was met vier leden op de 42.195 km vertegenwoordigd. De groep bestond verder uit de lopers Harm Breman (Groningen) en Eddy Olthoff (Sappemeer) en begeleider Geert Houtman. Vaste coach/begeleider Jaap Smit moest door problemen met de luchtwegen helaas verstek laten gaan. Gonny Houtman, voor het eerst uitkomend in de categorie 60+, liep een vrij constante race en finishte, gezien de omstandigheden, in een prima tijd van 3.37.59 uur als de snelste in haar categorie. Zij bleef haar naaste concurrentes de Slowaakse Eva Seidlova en de Deense Ella Grimm 1.25 en 5.38 minuten voor. Nieuw lid Bert Hulsing noteerde met een tijd van 4.09.16 uur (M50+:323e) een persoonlijk record. Tini Visker, geplaagd door opspelende hamstrings en blaren, passeerde de eindstreep na 4.11.17 uur (V50+:44e). Geert Jan Reinders tenslotte eindigde, met een vooraf geplande tijd van 4.30.45 uur, als 117e bij de M60+. De tijden van Harm Breman en Eddy Olthoff waren 4.09.56 uur, pr, (M45+:732e) en 4.13.15 uur (M55+:205e). De marathon bij de mannen werd gewonnen door de Fin Marten Boström in 2.21.45 uur. De snelste vrouw was de Deense Anne-Sofie Padde Hansen met een tijd van 2.45.30 uur. Voor meer informatie zie de uitslagenpagina. Het uitgebreide verslag van Tini Visker is te lezen door op Lees meer....te klikken. De foto is van Eddy Olthoff (klik op de foto voor een vergroting). De overige foto`s van Eddy Olthoff staan hier.
Vrijdag 20 mei om 9.00 uur stonden Gonny, Geert, Geert-Jan en ik klaar op het hoofdstation in Groningen. Harm Breman en Bert Hulsing zouden ons daar met de bus oppikken. Sandro (Business runners), Han Korhorn en Jeannet Bakema waren er om ons uit te zwaaien. Bedankt, het is leuk als zoveel mensen meeleven. Jaap Smit, die als begeleider mee zou gaan, moest helaas vanwege een longontsteking of bronchiale infectie verstek laten gaan. Bij Sappemeer hebben we Eddy Olthoff opgepikt en het gezelschap was compleet.
De sfeer zat er gelijk goed in en de reis verliep zonder problemen. Bij de boot van Puttgarden naar Rødby was het behoorlijk druk. We hebben onze ogen uitgekeken, want bijna alle Deense auto’s waren afgeladen vol met drank.
Zonder problemen reden we in een keer naar ons hotel. Dit hotel bleek zich ’s avonds in de tippelzone van Kopenhagen te bevinden. Dat was even slikken voor de heren. Ze waren toch wel een beetje nieuwsgierig wat het allemaal moest kosten en bij navraag bij een van de dames kreeg je een half uur voor 1000Dkr.
Nadat we ons ingecheckt hadden bij het hotel, erg onvriendelijk personeel, zijn we daarna direct naar de beurs gegaan om ons startbewijs op te halen. Tijdens de autorit naar het atletiekstadion was er geen enkele reclame uiting te zien voor de marathon. We begonnen ons flinke zorgen te maken over de ambiance.
Zaterdag, de dag voor de marathon, hebben we fietsen gehuurd. In alle reisgidsen stond dat dit de ideale manier was om deze stad te bezichtigen. De fietsen die we kregen waren oud, maar we kwamen vooruit. Met de fiets Kopenhagen doorkruist en veel bijzondere plekjes van de stad, inclusief de start en finish van de marathon, gezien. Heel relaxed gefietst de enige die last van zijn benen had was Eddy, want hij fietst nooit.
Zondag was dan eindelijk de grote dag. Direct na de start bleek al dat onze vrees, voor een sfeerloze marathon, ongegrond was. Er stond veel en enthousiast publiek. Veel muziek, zelfs de muziekkapel van de Koninklijke garde met zijn zware bontmutsen, Braziliaanse schonen, beginnende bandjes en koren. Kortom veel afwisseling. Het enige minpunt was de vele overstekende wandelaars en fietsers. De met kinderkopjes en keien bestrate wegen maakten de marathon zwaar en ze waren ook niet bevorderlijk voor mijn hamstrings. In de aanloop van de marathon heb ik ongeveer 6 weken kalm aan moeten doen vanwege de hamstrings. Vanaf 17 km tot en met de 23 km kom je op een punt van de marathon waarbij je de snellere lopers of langzamere lopers kunt zien en groeten. Bij het 18 km punt kwam ik dus Gonny tegen die was op dat moment bijna bij de 23 km. Ze liep goed. Bij het 20 km punt begon het te regenen. Vlak voor de borden van de 21 km, zag ik Harm, Geert-Jan en Bert lopen. Ze liepen toen nog keurig bij elkaar op ongeveer 1½ km achterstand. Op het 25 km punt heb ik Geert gezien in zijn oranje pet en regenjas. Door de regen, die ongeveer 5 km heeft aangehouden, werden mijn voeten zacht en voelde ik de blaren opkomen. Ongeveer bij de 30 km moest ik vanwege de hamstrings en de blaren mijn tempo drastisch terugschroeven.
Bij de laatste waterpost kwamen Harm en Bert mij dan ook achterop. Een knuffel van Harm en een bemoedigend woord van Bert en ik kon weer vol hernieuwde energie verder. Achteraf bleek dat door mij Bert zijn langzaamste km tijd ooit gelopen heeft op de marathon.
De uitslagen staan inmiddels op de uitslagen pagina. Ik wil zowel Bert als Harm feliciteren met hun PR op de marathon en de 59 jarige Gonny met haar eerste plek in de categorie 60+. Jaap je kunt trots op de heren zijn, want ze hebben beide gelopen met een negatieve split. In hoeverre het hun geholpen heeft dat ze mij in het vizier kregen op het zwaarste gedeelte van het parcours, zullen we nooit weten.
Na weer een geweldige maaltijd bij ons vaste restaurant, zijn de meeste vroeg op bed gegaan.
Maandag om kwart over 10 hebben we de bus ingeladen en zijn we vertrokken naar Nederland. Het weer was goed en de sfeer was geweldig in de bus. Er werd veel gelachen. Tot even voorbij Oldenburg verliep de reis voorspoedig. Toen begon onze gehuurde bus kuren te krijgen. De bus kon nog net aan de kant gezet worden en de Duitse wegenwacht gebeld. Het lange wachten begon. Pech om 18.15. Wegenwacht bus om 19.30. Sleept ons naar de parkeerplaats en constateert dat de motor kapot is we moeten weggesleept worden naar de VW garage in Westerstede. Wachten op de sleepwagen. 20.30 komt de sleepwagen. Wij mogen niet mee in de sleepwagen, dus inderdaad wachten op de taxi. 21.00 met de taxi naar de garage in Westerstede. Garage kan de bus niet maken. Wachten op de taxi die ons naar het station toe brengt er was n.l. geen bus voorhanden. Om 21.52 met de trein naar Groningen, hoopten wij. Om 22.15 in Leer overstappen in de trein naar Groningen van 22.20. Wat bleek, gaat de trein niet, hadden we moeten overstappen op de bus. Laatste bus naar Nederland gemist dus. Naar het thuisfront gebeld. Gonny, Geert, Harm en Bert zijn vervolgens door Tom opgehaald (zoon van) en Henk, heeft mij, Eddy en Geert-Jan opgehaald. Om 1 uur ’s nachts waren wij dus eindelijk thuis. Ondanks alle tegenslagen die we hadden, is de sfeer goed gebleven en konden we nog veel lachen.
De medaille met verkeerde datum heeft intussen zijn plekje op het prikbord en we kunnen terugkijken op een geslaagd weekend.
Tot slot. Jaap we hebben je verzorging gemist en beterschap.