Op de eerste gewone zaterdag van het jaar organiseerde Harm Jan Postmus een lange duurloop in het Lauwersmeergebied. Voor velen onbekend terrein en soms een doolhof, voor Harm Jan en ondergetekende een stukje achtertuin.
Met de adrenaline van het erelidmaatschap nog in het lijf, gaf ik meteen gehoor aan de oproep van Harm Jan om een stuk te baggeren door het prachtige natuurgebied. Ik mag dan wel ziek zijn en mijn wedstrijdperiode hebben beëindigd, ik loop nog wel zo’n drie keer per week hard, waarvan eentje in het Lauwersmeer. Het was echter al meer dan een jaar geleden dat ik een lange duurloop van meer dan twee uur heb afgewerkt. Toch had ik er alle vertrouwen dat ik dat zou moeten kunnen volhouden. Dus reed ik in Artemishemd naar Vierhuizen, waar de belangstellenden zich konden verzamelen voor een 20 a 25 kilometer lange duurloop. In Artemishemd! Weliswaar bedekt met jasje, maar toch! Theo Miljoen verklaarde namelijk op de nieuwjaarsvisite dat het zo moeilijk was geweest om mij in Artemistenue te spotten. Ik had in mijn wedstrijdperiode vaak een ander tenue aan, meestal vanwege de smoes dat het Artemis-hemd nog in de wasmand lag. Maar dat mag Abelien ook weer niet lezen…. Hoe het ook zij, ik toog naar de parkeerplaats bij de Vierhuister molen en trof daar een grote groep lopers aan. Artemissers vooral, maar ook aanhang (actieve lopers) uit Groningen, Hoogezand en Schiermonnikoog. Twaalf vrouwen en zeven mannen. Foto's staan hier.

Het gezelschap vertrok in gesloten lid uit het nog geeuwende Vierhuizen en met een zojuist opgekomen zonnetje in de rug liep de meute richting het Lauwersmeer. Een mooi schouwspel ontvouwde zich toen de groep de trap over de dijk betrad, vervolgens afdaalde en verder over de bodem van de voormalige Lauwerszee liep. De Lauwerszee moet niet diep geweest zijn, want het aantal treden aan de andere kant van de dijk was nauwelijks groter dan aan landzijde. Keuvelend vervolgde de groep zijn weg. Uiteraard werd er over van alles en nog wat gesproken. Baukje Haan liep zichtbaar trots in de colonne mee. Ze was namelijk een dag eerder oma geworden van een kleindochter, Anne-Lotte. Anne-Lotte is de dochter van zoon Gerrit Anne Haan en schoondochter Martine Kip. Het echtpaar Haan-Kip had dus een kuikentje gekregen. Nieuws dat zelfs de landelijke pers haalde.

Het Lauwersmeer was buiten de beton- en schelpenpaden nauwelijks begaanbaar vanwege de dooi. Op sommige plaatsen was het pad nog verraderlijk glad en oneffen, waardoor er regelmatig de kreet “glad!” en “blubber!” werd geroepen. Ook werd er, zoals het een hechte groep betaamt, enkele keren gewaarschuwd voor hinderlijk overhangende takken. Na ruim een uur lopen kwam de groep aan bij het hoogholtje over de N361. Die werd rustig en bedaard beklommen, want ook deze brug vertoonde glibberige eigenschappen. Direct daarna werd een plas- en fotostop ingelast. Even voordat de regen losbarstte, liet de groep zich in groepsverband fotograferen bij het orchideeënveld. Nog geen tien minuten later begon het te regenen. Het mocht de groep niet deren. In hechte samenstelling volgden de lopers het parcours van de halve marathon, om daar bij de afslag naar Suyderoogh van af te wijken. Een lusje Suyderooghbos stond daar op het programma. Op dat moment hield het ook op met regenen. Hechte samenstelling, zei ik, want de groep bleef steeds bij elkaar. Daar waar enkelen dreigden te versnellen, werden ze onmiddellijk door de organisator tot de orde geroepen en achterblijvers werden opgepikt. Clubgeest noemen ze dat. Toch scheurde de samenstelling bij de kazerne. Zes lopers hielden het voor gezien en kozen voor een korte route van twee kilometer naar Vierhuizen, in plaats van de zeven kilometer naar Zoutkamp en dan vervolgens naar Vierhuizen.

Aan het eind van de ochtend keken de deelnemers met veel voldoening terug op dit loopuitje, dat voor een aantal voor hen bedoeld was als voorbereiding op wedstrijden, zoals de midwintermarathon, de Rotterdam marathon en de beklimming van de Alp d’Huez. Enkele deelnemers besloten hun tocht met een kop chocolademelk in huize Postmus. Met dank aan de organisatie, Harm Jan!