De triathlonvereniging TZT`86 uit Nijeveen stond gisteren garant voor de organisatie van de Bovenboerloop. De totaal 217 deelnemers hieraan hadden de keuze uit de afstanden 4 mijl, 11,4 kilometer en de halve marathon.

Marnix van den Brink en Willem Hofman stonden aan de start van de halve marathon. Zij noteerden op een snel parcours door landelijk gebied tussen Meppel en Steenwijk prima tijden. Marnix klokte vol ongeloof maar met dank aan Willem een tijd van 1.41.49 uur. Hij werd hiermee zevende bij de mannen 50 maar noteerde ook een persoonlijk record. Hij verbeterde zijn oude beste tijd op de halve marathon met 2.43 minuten. Gefeliciteerd! Ook Willem liep een keurige tijd. Zijn 1.43.50 uur was goed voor een elfde plaatss bij de mannen 40.

Lees hieronder het verslag van Marnix.

Foto organisatie

Twee weken nadat we samen naar Wommels waren afgereisd voor de halve marathon aldaar, togen Willem en ik afgelopen zaterdag 2 december naar Nijeveen voor de plaatselijke Bovenboerloop. Ook daar stond er een 21,1 km op het programma. Ondanks eerdere verontrustende weerberichten was het weer goed. Droog, 1 graad boven 0 en weinig wind. In Wommels was ik tevreden met mijn tijd van 1.47.19, toch mijn 4e tijd ooit gelopen en een lichtpuntje in dit kwakkeljaar qua uitslagen. Doel in Nijeveen was de lijn van Wommels doorzetten en proberen nog iets onder die tijd te duiken. Willem had na Wommels niet veel meer gedaan en bovendien ook nog een onbedoelde klap op z’n ribben gehad afgelopen week. Daarom kondigde hij aan het (relatief) rustig aan te gaan doen. En dat was gelijk het begin van mijn uiteindelijke succes……..

Bij de start besloot ik mijn geplande tactiek (“rustig” aan beginnen op ca. 5.05 a 5.10 min/km en mogelijk een negative split lopen) te laten varen en het over een andere boeg te gooien: de dood of de gladiolen. Dat betekende achter Willem aan rennen. Normaal gesproken kan ik Willem in een wedstrijd alleen maar zien lopen met een verrekijker, dus een uitdaging was het wel. Na het startschot volgde ik dus gelijk het spoor van Willem, maar dat kostte best veel moeite. Ik ben een slow starter en op dit tempo had ik mijn hartslag gelijk hoog in de keel zitten. Ik kon ook alleen maar áchter Willem aan lopen, ik kwam er niet naast. Zo gingen we 2 à 3 kilometer voort, toen we door een iets snellere loper werden ingehaald. Willem pikte aan en ik kon niet volgen. Ik zag het gaatje steeds groter worden en dacht: jammer dan, die zien we niet meer terug. Het ging Willem echter toch net iets te hard en hij liet zich langzaam weer terugzakken. Dat was een meevaller. Het lukte nu ook om naast Willem gaan lopen in plaats van erachter. Toch bleef het tempo best hoog en was het hard werken om de pace er in te houden. Tot de 10 kilometer een paar keer gedacht om een tempootje te zakken maar Willem sprak mij moed in en ik kon die verleiding (gelukkig) weerstaan. Richting verzorgingspost op 11 kilometer had ik behoefte aan een korte stop om wat te drinken en zei ik tegen Willem dat ie maar moest gaan. Na 12 tellen rust en een bekertje water tanken trok ik mij weer in gang en was snel weer bij Willem, die rustig was doorgelopen en op mij wachtte. Dus samen weer door voor de laatste 10 kilometer. Vanaf kilometer 12/13 begon ik mij steeds beter te voelen.

Soms is het op dat moment over en uit, maar ik kwam er doorheen en zat nu lekker ik m’n ritme. De benen voelden nog goed en de hartslag daalde wat, waardoor ik eindelijk het gevoel kreeg dat ik niet boven m’n theewater liep. Willem gaf juist aan dat hij langzaamaan leegliep en dit tempo niet ging volhouden. We liepen nog een paar kilometer samen door en Willem zette nog 1 keer aan om mij bij kilometerpaaltje 17 af te kunnen zetten. Op dat moment liepen er nog een paar lopers voor ons binnen schootsafstand, een mooi richtpunt voor het laatste stuk. Ik kon ondanks de wind die toen grotendeels tegen was, er nog een klein schepje bovenop doen. Ik had een PR in het vizier en dat geeft moraal. Ik naderde de lopers voor mij en kon er nog 2 inhalen. De laatste 2 kilometers werden wel heel zwaar, de hamstrings stonden inmiddels op ontploffen en ik dacht maar 1 ding, geen kramp krijgen! Het zal niet de laatste keer zijn dat ik in de slotfase van een wedstrijd last krijg van kramp… Gelukkig gebeurde dat niet en de finish kwam in zicht. Ik keek op mijn horloge en kon het bijna niet geloven. De laatste meters waren ineens geen moeite meer en ik kwam in 1.41.49 over de finish. Bijna 3 minuten sneller dan de tijd die ik vorig jaar in Wommels had gelopen. Waarvan ik dacht dat ik die nooit meer zou verbeteren. 1:41.49, niet normaal! En dat op m’n 52e.

En eindelijk een keer niet onderin de middenmoot in de uitslag, maar mooi in de subtop 😊 Na 2 minuten van verwondering kwam Willem over de finish in ook een knappe tijd van 1.43.50. Niet de 1 uur en 37 minuten van het jaar ervoor maar toch. We besloten al snel om niet te blijven hangen maar rap huiswaarts te keren op weg naar een welverdiende warme douche. Achteraf bleek dat we daarmee de snert en de herinnering in Nijeveen gemist hadden. Jammer dan, maar ik zal me deze toch wel herinneren, want beter wordt het (echt!) niet meer 😊. Al met al kunnen we terugkijken op een zeer geslaagd evenement. Goed weer, prima organisatie en een parcours dat wellicht een tikkie saai is maar zich wel leent voor een snelle tijd. Veel rechte lange stukken op brede wegen, voornamelijk in het buitengebied van Nijeveen en deels langs het dorp.

De oplettende lezer zal opgemerkt hebben dat de naam “Willem” nogal vaak voorbijkwam in dit verslag en dat is niet zonder reden. Zonder Willem had ik dit niet gered. Dus veel dank verschuldigd aan Willem, die me er in het begin doorheen heeft gesleept en precies het juiste tempo liep waardoor ik deze prestatie kon leveren. Dus Willem nogmaals: super bedankt!!
Na deze zo positief afgesloten wedstrijd begint het marathon waakvlammetje toch weer voorzichtig wat aan te wakkeren. Ik heb al eerder in een verslag verteld over mijn moeizame relatie met de marathonafstand, maar het zou toch moeten lukken met deze prestatie in het achterhoofd om 1 keer een fatsoenlijke marathon af te leveren. We gaan er in de toekomst nog een keer voor!