De Zeeuwse Kustmarathon van Burg-Haamstede naar Zoutelande staat bekend als een van de mooiste maar ook als een van de zwaarste marathons in Nederland. De 20e editie van afgelopen zaterdag door de duinen, over het strand en langs de zee was dit jaar extreem zwaar. Met windkracht 6 veelal tegen, opstuivend zand, klimmen en dalen telde deze marathon bijna 20% uitvallers. De sterke wind was voor de organisatie aanleiding om de finishtijd met een kwartier te verlengen tot 6 uur en 15 minuten.
Janneke Cazemier uit Warffum, inmiddels gewend aan het hardlopen en wandelen in extreme omstandigheden, was een van de totaal 1.665 gefinishte deelnemers, waaronder 294 vrouwen. Zij eindigde in een veld van 40 deelneemsters met een tijd van 5.35.54 uur als 31e bij de vrouwen 55 en als 249e vrouw overall. Voorwaar een hele knappe prestatie!
Lees hieronder haar verslag.
Kustmarathon Zeeland, de mooiste en de zwaarste van Nederland
Deze marathon stond al jaren op mijn bucketlijst, dit jaar moest het er maar van komen.
Op 1 januari 2023 al ingeschreven en direct een overnachting geboekt.
Vrijdag 6 oktober was het zover om met de auto naar Biggekerk af te reizen, waar ik mijn slaapplaats had geboekt. Je kijkt de hele week al even op buienradar.nl wat het weer gaat doen. Dat wisselde per dag, van 25 graden windkracht 4 tot vijf graden kouder en windkracht 5 a 6. De wind is west zuid west, klinkt allemaal niet echt positief. Met mijn woorden te spreken “een beetje uitdaging moet er zijn” . Dit werd wel een hele grote uitdaging.
Vrijdagmiddag arriveerde ik tegen vieren in Biggekerke en ben lopend, 3,5 km naar Zoutelande gegaan om alvast de sfeer te proeven. Van tevoren had ik me niet zo ingeleefd wat voor evenement het zou zijn, ik was verrast hoe groot het was opgezet. Vrijdag middag laat startte de lady’s run en daarna de 15 km trail. Veel deelnemers, veel publiek en een lekker sfeertje en heerlijk weertje in Zoutelande. Om 19 uur teruggelopen naar mijn overnachtingsplek. De hele nacht hoorde ik de wind al om het huis loeien waar ik sliep.
Halverwege de nacht nog even gekeken op buienradar, het werd toch echt windkracht 6, meest tegen. Het is wat het is, voetje voor voetje dan kom ik er wel.
Om half tien vertrokken de bussen vanuit Zoutelande naar Burg-Haamstede, hier was de start. Lopend van punt A naar punt B is altijd leuk.
In Burg-Haamstede moesten we nog ruim anderhalf uur wachten voordat de start van de marathon was. Ik kwam een paar bekenden tegen uit Groningen even bij gekletst. Ook kwam ik Koen de Jong van Sportrusten tegen, hij geeft veel lezingen over sport en ademhaling, wat voeding doet en hoe goede ademhalingstechnieken je sport positief beïnvloed. Ik volg momenteel een aantal programma van Koen. Ik had nog wat vragen en ben weer tot nieuwe inzichten gekomen.
Tijd om naar de start te gaan. Om twaalf uur klonk het startschot in het centrum van Burg-Haamstede. We gingen eerst een klein stukje voor de wind, vol in de zon rondje dorp via een smal weggetje waar we al stil kwamen te staan vanwege de vele deelnemers die over het paadje moesten. Al vrij snel gingen we het strand op, eerst een stuk mul zand om bij de vloedlijn te komen. Een paar kilometers over het strand en weer via een strandopgang, wederom mul zand om weer boven op de duinen te komen, de eerste 5 km zat erop. Vervolgens door de duinen, volop in de zon en wind tegen. Via de Deltawerken, de Zeelandbrug naar Neeltje Jans, hier pal wind tegen, dus zorgen dat ik bij een groepje aan ging sluiten, dit lukte. Na Neeltje Jans een stukje onder de dijk langs om vervolgens bij de Vrouwenpolder het strand op te gaan, dit was ongeveer het 20 kilometerpunt. De eerste 20 kilometer redelijk vlak gelopen, maar nu begint het echte werk. Opnieuw een heel stuk mul zand om bij de vloedlijn te komen, de wind nu echt pal tegen, zandverstuiving, de benen werden gezandstraald, ik had geen groepje meer om aan te sluiten, de meeste deelnemers gingen wandelend het strand over, het gaf mij wel een kick dat ik de een na de andere deelnemer inhaalde. De lol was er op een gegeven moment wel een beetje af, heel in de verte zag ik het stuk strand wat een bocht maakte om dan naar Westkapelle te gaan, een meevallertje dacht ik in eerste instantie, voor Domburg gingen we het strand al af. Ik weet niet wat achteraf zwaarder was geweest, door Domburg, vele hoogtes en laagtes, trappen op en af, door de duinen, de steile hellingen omhoog, de krachten sparen en wandelend naar boven. Voorbij Domburg toch weer richting het strand. We gingen nu de zeedijk op, helaas niet over het asfalt maar een mooi paadje over de dijk, smal, waar het lastig was om wandelaars te passeren. Wonder boven wonder kon ik mij nog wel hardlopend voortbewegen, op de steile en mulle zandgedeeltes na dan. 
Bij Westkapelle opnieuw van de zeedijk af, door een prachtig stukje duingebied, alweer via vele trappen omhoog. Er waren veel lopers die door de trappen in kramp schoten niet verder konden, ik stond er wel een beetje van te kijken, ik had het ook zwaar, maar te zwaar om niet door te gaan, nee dat was niet het geval. Wel liep ik met gepaste snelheid om niet mijn knieën te overbelasten. Ik denk altijd na deze dag is er weer een dag en wil ik ook weer sporten. De laatste 5 km was ingegaan. Ik keek op mijn horloge en dacht, als ik dit tempo blijf volgen ben ik binnen 5:30 binnen. Niet wetende dat er nog vele hoogtes en laagtes, mulle zandpaadjes en trappen, en nog meer trappen kwamen…
Eindelijk Zoutelande nabij, eerst nog, kan niet missen, via een trap het strand op en dan weer via een trap naar boven, over de dijk de finish voorbij lopend om vervolgens af te dalen en via de Langstraat was daar eindelijk de lang verwachte “Finishlein” .
Een prachtige welverdiende medaille werd mij omgehangen. Helaas 5:35:54 uur, maar dik tevreden, helemaal toen ik de speaker hoorde zeggen dat er bijna 20% van de deelnemers was uitgevallen en de limiet om binnen te komen met een kwartier verlengd werd. De mooiste?????, De zwaarste??????? Dat laatste zeker, maar een dag later terugkijkend was het toch wel een hele mooie marathon.
