Arjen Kwint uit Loppersum houdt van de natuur en combineert het opnemen en genieten hiervan steeds vaker met een deelname aan een trail over geaccidenteerd terrein veelal in Duitsland. Zo stond hij vrijdagmiddag aan de start van een 31 kilometerlange trail in het Duitse Garmisch Partenkirchen. In deze loodzware trail moest onder zeer warme omstandigheden binnen 7 uur 1.535 meter worden geklommen en 1.460 meter worden gedaald. In een veld van totaal 506 deelnemers finishte hij als 82e bij de mannen 50 in 6.03.39 uur.

Lees hieronder zijn verslag met foto`s (in fotoalbum).

Heerlijk trailen in de bergen

Bij het maken van mijn hardloopplanning voor het eerste halfjaar van 2023 had ik als hoofddoel gezet om een trailrun te doen in de Alpen. Mijn oog was gevallen op de ZUT, de Zugspitz UltraTrail in Garmisch-Partenkirchen. Een loop met 6 afstanden die georganiseerd werd in het weekend van 16 tot 18 juni. De langste afstand was 111 kilometer, mij toch nog iets te gek en de kortste 15 kilometer, toch wel ver reizen voor een dergelijke afatand. Ik koos voor de Leutach Trail van 69 kilometer. Helaas is het loopjaar 2023 nog niet helemaal hoe ik het me had voorgesteld. Verkrampingen in mijn hamstrings en een sluimerende voetblessure bleek een ontstoken peesschede te zijn. Hier heb ik voornamelijk last van na langere afstanden en bij het lopen op oneffen terrein. Dus de Leutasch Trail zou wel een echte martelgang worden. Inmiddels ook een Shockwave behandeling via de fysio, maar peesontstekingen zijn niet zomaar weg. Het doel maar bijgesteld aangezien mijn wil om een trail in de Alpen te lopen te groot was om het helemaal af te zeggen. Ik heb me daarom ingeschreven voor de Garmisch-Partenkirchen Trail van 32 kilometer die op vrijdag 16 juni gelopen zou worden. De loop is ook onderdeel van de Golden Trail National Series, een gerenomeerd circuit voor grote trailruns.

Voorbereidingen liepen dus hardlooptechnisch niet zoals gewild. Maar andere voorbereidingen zitten in het materiaal. Er waren veel verplichte items die meegenomen moesten worden, zoals trui met lange mouwen, een lange broek, handschoenen, een muts, reservoir voor 1 liter water en een rugzak. Ook had ik trailstokken aangeschaft maar daar niet echt mee kunnen trainen. Dus de ervaring van een bergtrail was mijn hoofddoel.
Samen met Odette richting Garmisch-Partenkirchen waar we donderdag einde middag aankwamen. Gelijk startnummer ophalen en sfeer proeven. In alles kon je merken dat het een groot evenement is. In totaal zouden ook bijna 4000 mensen meedoen. De organisatie Plan B noemt het dan ook de grootste trailrun in Duitsland. Op vrijdagochtend nog langs de hardloopbeurs waar ook alle grote merken aanwezig waren. De start stond gepland om 14 uur 's middags. Tijdslimiet was 7 uur, dus dat moest te doen zijn. Een uur voor de start kwam er plotseling een SMS binnen van de organisatie. Het weer was wat onbestendig, inderdaad 's ochtends 1 onweersklap gehoord, dus ze konden eventueel besluiten om de route te verkorten. Het zou toch niet dacht ik. Maar vooruit om half 2 richting start. Na een uitgebreide check of ik alles wel bij me had (dus alles weer uit de rugzak en er weer in), regenjas eerst aan (regen) en toen weer uit (zon), petje op of petje af en eindelijk had ik door hoe ik mijn stokken goed aan de rugzak vast kon maken kon ik dan starten. Lekker achterin zodat ik mezelf ook niet kon opjagen.
De eerste twee kilometers waren relatief vlak, maar daarna behoorlijk steil omhoog. Het werd ook een singletrack dus was het even in de file staan en wachten om de 15% stijging aan te gaan. Hierna tot aan de eerste verzorgingspost een redelijk mooi breed te lopen pad waarbij al 300 hoogtemeters overwonnen moesten worden. Afwisselend hardlopend en wandelend hielden mijn voeten het erg goed. Ik was erg tevreden en dit gaf vertrouwen. Na de eerste post begon dan het zwaarste stuk omhoog. Meer dan 8 kilometer alleen maar klimmen om 1000 meter hoger uit te komen. Bij het begin weer 1 onweersklap maar gelukkig bleef het hierbij. Hardlopen was onmogelijk op misschien af en toe een klein stukje vlak. Een heel stuk door het bos slingerend omhoog, omhoog over boomstammen. In de verte waren de aanmoedigingen van het publiek al te horen, maar het duurde zeker 45 minuten voordat dit stuk overwonnen was. Dit klimmen ging ook wel lekker, gewoon rustig blijven en meelopen met de rest. De laatste 4 kilometer van de klim weer over een breder pad, met halverwege verzorgingspost twee. Ik voelde me nog steeds goed en sterk en het lopen met de stokken ging goed en het hielp ook goed met het verdelen van mijn krachten. Het landschap werd steeds mooier, geen bomen meer maar struiken. Sneeuw langs de kant van de weg en schitterende uitzichten. Hier was het me om te doen. Even stoppen, foto's maken en genieten van het moment. Het hoogste punt was na 16 kilometer op precies 2000 meter hoogte en de afdaling kon beginnen. Dit was 6 kilometer lang singletrack met veel trappen en allemaal losse stenen. Dus precies was mijn voeten niet leuk vonden. Dus hardlopen was vrijwel niet mogelijk voor me zonder pijn, dus rustig blijven en doorwandelen en de klappen opvangen met mijn armen (via de stokken uiteraard). Ik werd nu behoorlijk veel ingehaald maar ja, ik wilde zo heel mogelijk aan de finish verschijnen. Na de derde post een paar kilometer redelijk vlak terrein. Hier kon ik weer wat hardlopen. Langzamerhand voelde ik wel de kracht uit mijn lichaam lopen, ook de knieen waren niet gewend aan de klim en de afdalingen dus bij een laatste klimmetje weer rustig aan gedaan. Hierna een erg steile afdaling. Dit was het enige moment dat ik even niet genoten heb. Dit voelde niet heel fijn. De laatste kilometers waren weer rustig aflopend, maar de kracht was wel weg na meer dan 5 uur bewegen. Laatste kracht maar sparen om in elk geval in Garmisch zelf wel weer hardlopend over de finish te kunnen.
Na iets meer dan 6 uur over de finish. Die tijd maakt me niet veel uit. De ervaring is fantastisch. Materialen die ik bij me had voldeden allemaal. Wel zal ik wat aan mijn lenigheid en kracht in mijn benen moeten doen om als ik een volgende keer zonder voetproblemen weer aan een dergelijk evenement zal deelnemen. Want dat ik dit vaker ga doen had ik al tijdens de loop besloten.