Arjen Kwint uit Loppersum heeft afgelopen zondag deelgenomen aan de Hermannslauf over 31.1 kilometer in de omgeving van het Duitse Bielefeld. Deze Hermannslauf omvat een zwaar geaccidenteerde route door een bosrijk gebied. Arjen finishte als 243e bij de mannen 45+ in 2.52.36 uur. Lees hieronder zijn verslag.
verslag van de Hermannslauf.
“Op zondag 28 april stond ik aan de start van de Hermannslauf in het Teutoburgerwald. Ik had me al tijden geleden voorgenomen aan deze loop mee te doen. Bij eerdere lopen in dit mooie gebied (Teutolauf en Klippenlauf) genoot ik van omgeving, sfeer en de uitstekende verzorging. 
De Hermannslauf is de grootste loop in dit gebied en de 7000 startplaatsen waren in januari binnen anderhalf uur al vergeven. Het unieke aan de Hermannslauf is dat het een punt tot punt loop is van 31,1 kilometer waarbij je vooral over bospaden loopt. Eigenlijk gewoon een echte trail al zullen ze daar in 1971 bij de eerste editie nog niet aan gedacht hadden. De organisatie had volgens eigen opgave 120 bussen klaarstaan om alle lopers naar het startpunt bij de Hermannsdenkmal te brengen. De start bevond zich op het hoogste punt van de route (371 NAP). In totaal waren er 515 hoogte- en 710 dieptemeter in het parcours opgenomen.
Omdat ik voor de eerste keer meedeed stond ik in het derde en laatste startvak. Mijn start was een kwartier na de eerste groep met de echte toppers. Onder de klanken van het nummer “Highway to Hell” van AC/DC vond de start plaats.
De eerste kilometers was het afdalen, dus zaak om rustig te beginnen en je niet te laten verleiden om te hard van start te gaan. Het parcours was behoorlijk vol dus dat betekende ook dat dit eigenlijk ook niet verantwoord mogelijk was. Constant met één oog lettend op de ondergrond en met het andere oog de omgeving bekijken liep ik lekker door tot de start van de eerste heuvel (Ehberg). Rustig met korte pasjes omhoog al veel mensen inhalend zonder dat ik het idee had dat ik aan het sprinten was had ik veel plezier in. Na de afdeling van deze heuvel over een zeer breed betonpad over een snelweg heen. Dit pad had zijn oorsprong nog uit de Tweede Wereldoorlog. Hier stonden erg veel mensen ons aan te moedigen en ook dat was al weer genieten. Langzamerhand begon nu de klim naar de volgende heuvel (de Tönsberg). Het weer was tot dit punt nog afwisselend zon en wolken maar nu begon het langzaam te regenen. Dit ging over in een hagelbui bij de afdaling en dat natuurlijk net op het punt waar we over kinderkopjes moesten lopen. Glad dus en voorzichtig afdalen naar het dorpje Oerlinghausen. Hier stonden de mensen rijendik en gewapend met en glas bier en een Bratwurst ons zeer enthousiast aan te moedigen. De laatste heuvel bestond ook uit het beklimmen van 120 trappen bij Lämershagen. Hier rustig omhoog gewandeld om geen verzuurde benen te krijgen. Daarna weer afdalen richting de finish, met af en toe nog een kleine steiging in het parcours. De laatste twee kilometer weer veel publiek en na 2 uur 52 minuten en 36 seconden ging ik over de finish bij kasteel Sparrenburg in Bielefeld. Tevreden over mijn constante tempo en de hele loop was het zoeken naar de douchegelegenheid. Dit douchen was nog een belevenis op zich. In een noodtent waren 6 douchekoppen waar ongeveer 30 mensen tegelijk stonden te douchen. Erg gezellig dus.
Samenvattend een fantastische loop. Qua beleving komt het dichtbij een marathon. Omgeving blijft favoriet. Loop qua beklimmingen niet zo zwaar als de Klippenlauf. Een aanrader voor de trailrunners onder ons.
Arjen