Verslag van deelnemer Bert Huitsing. Dag 1. De opwarmdag, 110 km en 2800 hoogtemeters.
Winterspelen Turijn 2006) was het zondagochtend 26 augustus eindelijk zover, de start van de fietstocht naar Valkenburg voor Artsen zonder Grenzen.
Stralend weer en 15 graden, ideale omstandigheden om de eerste col (1762 meter, 2e cat.) van de dag te beklimmen. Na 7 km klimmen werd de top bereikt en daarmee ook de grens Italië-Frankrijk. Na een heerlijk lange afdaling naar Briancon (hoogste stad van Frankrijk) op 1000 m hoogte werd het eerste checkpoint bereikt. Bij de controleposten werd je als renner geregistreerd, kon je bidons bijvullen en was er bevoorrading door de organisatie maar ook onze eigen volgbus was aanwezig zodat je je kleding kon
afgeven of aanpassen aan de omstandigheden. Na Briancon moest de col de Lautaret (2058m, 1e cat.) beklommen worden, een lekkere lange klim waar je heel geleidelijk ruim een kilometer stijgt. De afdaling naar de voet van Alpe d' Huez (724m) was bijna 40 km lang met enkele tunnels erin. De tunnels zijn gevaarlijk donker, fietsverlichting was dan ook verplicht. In de laatste tunnel was het toch misgegaan voor 2 pechvogels van een ander team, sturen in elkaar met gebroken sleutelbenen als gevolg. Heel erg sneu natuurlijk, een half jaar trainen en dan is je tocht na een halve dag voorbij.
Het was ons duidelijk, je moet geconcentreerd blijven en opletten met 700 fietsers in de buurt. Het slot van de eerste dag was de
beklimming van Alp d' Huez (1800m) met een tijdregistratie. Ik heb in een mooi gelijkmatig tempo geklommen, vooral niet te snel want het was pas de eerste dag van een lange zware week, en was in 1uur en 13 minuten boven. Na een heerlijke koude cola afgedaald naar de camping in het dorp. Op de camping waren onze tenten al opgezet door onze begeleiders. Ook het algemene deel met de eettenten, mobiele keukens, internetcafe en massageposten stond opgesteld. De borettikok had spaghetti gemaakt voor 1000 mensen in de mobiele kooktrailer. De 700 fietsers, 150 begeleiders en 150 vrijwilligers lieten het zich goed smaken.
Daarna vroeg de tent in, want de wekker zou de volgende dag om half zes gaan.
Dag 2. De dag van de koninginnerit, 165 km en 4200 hoogtemeters.
maar wel koud, met de arm- en beenstukken aan gingen we op weg naar de col
Croix de Fer (kruis van ijzer, 2067m, HC cat.). Na bijna 2 uur kwamen we
eindelijk uit de schaduw van de bergen en het bos in de zon te fietsen en een
half uur later waren we op de top bij het checkpoint. Wat een fantastisch
uitzicht en ideaal weer, kraakhelder en windstil. (Jaren geleden was ik er ook
maar dan met regen en kou, afdalen is dan geen pretje.) Maar nu was het
perfect, de afdaling naar de Glandon en die vervolgens af was een feest, al was
het alleen al om het fantastisch uitzicht op het Mont Blancmassief. Dat de
afdaling van de Glandon gevaarlijk is werd na 5 km bevestigd, iemand was
rechtdoor het weiland ingereden door het prikkeldraad, 2 gebroken ribben en
einde fietsweek. Slik, opletten dus en voorzichtig aan.
Veilig in het dal (450m) aangekomen konden we gelijk aan de
klim naar de Col de Madeleine (2000m, HC cat.) beginnen. Tegen deze col zag ik
het meest op, in 19,5 km meer dan 1500m stijgen met gemiddeld meer dan 8%. Maar
door gelijkmatig te klimmen met 10 km/uur was ik iets minder dan 2 uur boven.
De mannen in de Tour de France zijn binnen het uur boven!!!!! Bovenop de col
heb ik heerlijk in de zon gewacht tot we weer compleet waren. Dat is het
voordeel als je bij de eersten boven bent, je kunt langer herstellen. De
afdaling naar Albertville was lang en mooi. Om bij onze camping aan het meer
van Annecy te komen moesten we nog de col de Tamie (907, 2e cat.) over.
Bijzonder dat je binnen 2 dagen dat al niet echt hoog meer vindt. Vlak voor
half zeven kwamen we op de camping aan, een fietsdag van 11 uur, maar wat een
mooie.
Dag 3. Panoramadag, 160 km en 3400 hoogtemeters.
Weer ging de wekker om half zes, en weer kraakhelder weer
met zon. Vijf cols stonden op het programma, van de 4e, 3e, 1e, 1e en 3e cat.
Van het meer van Annecy via het meer van Genève naar de Jura. Het was veel meer
een afwisseling van stijgen en dalen ipv een lange klim. Prachtig zicht op de
beroemde fontein van Genève vanaf de bergen. Aan het eind van de dag vernam je
aan je benen en zitvlak wel dat je al 3 dagen bezig bent geweest. Maar de
gehaktbal maakte veel goed.
Dag 4. Het middengebergte van de Jura, 190 km en 1900 hoogtemeters.
Uitgeslapen tot zes uur! Vandaag een half uur later
gestart. Met drie cols van de 3e en een van de 2e cat. werd het al wat vlakker.
Het weer was weer fantastisch, zon en weinig wind.
Heuvels en meren kenmerkten het landschap. We naderden de
Vogezen, dat was te merken aan de weersverandering op het eind van de dag,
onweer in de verte en een beetje regen, maar wel veel wind. Het sliep wel
gezellig met de lichte regen op de tent.
Dag 5. De ronde toppen van de Vogezen, 140 km en 2500 hoogte meters.
Vanmorgen is een van ons team flauwgevallen bij het
opstaan. Het werd even zwart voor de ogen, hij was niet fit de laatste 2 dagen.
Toch iets teveel van het lichaam gevraagd. Vandaag was dus een rustdag voor
hem, en morgen?
Voor het eerst geen zon bij het vertrek maar een grijs
wolkendek. In de verte zijn de ronde toppen van de Vogezen al te zien. Een
verraderlijke dag, met een col van de 2e en de 1e cat. namelijk de Grand
Ballon. Deze klim van 14 km is vergelijkbaar met de Alp d' Huez, hetzelfde
hoogteverschil en maar 1 km langer. Bovenop de col was het koud en tijdens de
afdaling werd het nog kouder door de snelheid. Eenmaal tussen de bomen werden
we wat warmer, het bleef gelukkig wel droog. Nog een stukje met Maarten Ducrot
(de ambassadeur van Artsen zonder Grenzen) gefietst voordat we camping opreden.
Dag 6. Vlakke etappe, 162 km en 1200 hoogtemeters.
Het moest een makkelijke dag worden maar dat zat er niet
in. Het was grijs weer met een harde noorder wind (162 km tegenwind dus) en af
en toe een bui. We fietsten door de graanschuur van Parijs, het was in ieder
geval groeizaam weer. Op de camping aangekomen knapte het weer op en ging de
wind liggen. Het was een veel zwaardere dag geworden dan de meesten hadden
verwacht, vooral mentaal dan. Niet de meest ideale voorbereiding voor de lange
tocht van 225 km van morgen.
Dag 7. Ardennenklassieker, 225 km en 2500 hoogtemeters.
Met de wekker die om half zes afging startte de 7e dag.
Heel veel stijgen en dalen in de Ardennen waar gedeelten van
Luik-Bastenaken-Luik in de route waren opgenomen.
De zon was weer uitbundig aanwezig en de wind matig, maar
nog wel tegen. Gelukkig fietsten we ook veel door de bossen en viel daar de
wind mee. Volgens Maarten Ducrot slopen de Ardennen je langzaam. Nou dat klopt
wel, je komt nooit lekker in je ritme omdat de klimmetjes niet lang genoeg zijn
maar wel steil. Uiteindelijk de camping net na zes uur bereikt na een lange
fietsdag. S'avonds was het feest met live band en BBQ, want de volgende dag zou
een uitfietsdag worden. Met 3 bier op heb ik heerlijk geslapen.
Dag 8. De finale, 110 km en 1200 hoogtemeters.
Op de laatste dag kregen we 6 cols van de 4e cat. voor de
wielen. Alleen de eerste col was een echte uit LBL namelijk de Wanne, gelijk na
3 km fietsen kwamen we deze Ardennenpukkel tegen. Voor één fietser blijkbaar te
vroeg want boven op de top ging zijn hart zodanig onregelmatig kloppen dat onze
teamgenoot ( IC-verpleegkundige) moest reanimeren. Gelukkig was medisch hulp er
snel en met de defibrillator kwam het hart weer tot rust. Rare ervaring zo op
de vroege zondagochtend. Daarna eerst maar een terras opgezocht voor een lekker
bakkie in de zon om even weer in de goede stemming te komen. (inmiddels is vijf
dagen later duidelijk dat het goed gaat met de pechvogel).
Het laatste stuk van de route ging door Limburg over het
parcours van het WK wielrennen 2012 (15-23 sept). De uiteindelijke aankomst op de Cauberg
was fantastisch, wat een mensen. Het weerzien met mijn vrouw Tineke was
geweldig.
Kijk op de site http://www.tourforlife.nl/SmallTwoColumns.aspx?PageId=1444
voor het videoverslag van alle 8 dagen.
Al met al een hele bijzondere week, met een opbrengst van
ruim 1.6 miljoen euro voor artsen zonder grenzen. Als je goed voorbereid bent
is het prima te doen. Elke dag 6 tot 11 uur fietsen kan wel want je hersteld
ook op de fiets. Ik vond een marathon lopen zwaarder dan een dag fietsen, maar
ik heb nog nooit in 8 dagen 8 marathons gelopen (en dat gaat ook niet
gebeuren).
Eerst goed herstellen en daarna op naar de halve Berenloop op Terschelling.