Trainen of wedstrijd
Klik hier voor filmpjes
Klik hier voor de route.

Vorig jaar liep ik met Peter Modderman, die toen na een operatie weer voor het eerst liep de zgn Ships en Trips run. Een prachtig loopje van de Worldrunners. Ik presteerde het toen voor het eerst met een fototoestel een kort filmpje tijdens de loop te maken en deze op internet te plaatsen. Een grap die ik deze keer graag wilde herhalen.
Met camera op zak en Peter de Vries in de auto reden we in alle vroegte richting Zuidlaren. De minimale aankondiging van de loop luidde startplaats v.v. Zuidlaren. Alsof er niets anders dan slechts één voetbalclub in Zuidlaren zou zijn werd verondersteld dat we op die alom bekende plek aan de Randweg werden verwacht. Na nog even gecheckt te hebben bij een stratenoverzicht kwamen we eenvoudig op dezelfde plaats als vorig jaar uit. De loop vorig jaar bekend onder de naam 5e Chips en Trips run was nu 6e Cavello Run.

Naast de Cavello Run was er ook een Run to Rotterdam, een voorbereidende trainingsloopje met een lengte van 30 km werd er voor de Chips en Cavello Run vier keer een rondje door de bossen, achter de psychiatrische kliniek te Westlaren gerend.
Aan deze wedstrijd deden twee Artemissers mee die waarschijnlijk de enthousiaste verhalen van vorig jaar nog in gedachten hadden.

Zes andere Artemissers verschenen echter aan de start van de 30 km lange trainingsloop.
Baukje en Herman Haan, Katherina Baar, Peter de Vries, Gonny Houtman en ik stonden enigszins bibberende en rillend te wachten tot de alom bekende speaker Harm Noor het startschot zou lossen. De voorzitter van de organiserende vereniging, Theo Grömmel kon het echter op speciaal verzoek van de speaker niet laten tweemaal uit te leggen wat de bedoeling van de trainigsloop is.

Gezien de uitleg van Theo, eerdere ervaringen en goedbedoeld advies van anderen besloot ik mij aan te sluiten bij de groep die 6:00 minuten per km zou gaan lopen. Naar later bleek de grootste groep.
Vlak voor ons werd eerst de groep 5:45 gestart. Deze vertrokken samen met Peter de Vries in stevig tempo en waren spoedig uit zicht. Samen met Herman en Gonny begon ik aan het 6:00 tempo. Dat ging in een allergemoedelijkste sfeer door eerst een rondje Cavello in het bos te lopen. Scahpedrift, Holledrift waren zomaar een paar landwegen die we passeerden.
Het was nog stevig aanpoten om de wedstrijdlopers die hun eerste ronde al hadden volbracht voor te blijven, al spoedig haalden Wim Ammeraal en Hans Lammers ons dan ook met gemak in.

Na deze eerste ronde kwam er onmiddellijk een afslag die over het voetbalveld liep en richting Schipborg ging. Direct nadat we door het tunneltje onder de N34 waren gelopen rechtsaf richting Zeegse. De eerder gestarte groep 5:45 was in haar enthousiasme doorgelopen bij de afslag op het voetbalveld en moest flink aanpoten om ons weer in te halen. Verkeerd lopen is dermate ontmoedigend dat de groep lang bij ons in een te laag tempo bleef hangen. Ik kon het niet laten om in overmoed met deze club mee te gaan rennen. Zelfs liep ik nog een stukje voor ze uit om een kort filmpje te maken.

Onderweg werden we uitstekend verzorgd met een blauw of doorzichtig drankje, stukken banaan en ontbijtkoek die dermate goed verpakt was dat je met 1 plak makkelijk een hele wedstrijd kon doen. Tot 10 km hield ik het tempo met gemak vol. Doch door een chronisch gebrek aan een juiste maagvulling begonnen misselijkheid en maagkrampen mij steeds meer parten te spelen en kon ik de groep maar amper bijhouden. Dankzij een ongelukkige val van een van de deelneemsters uit onze groep bleef ik er tot 15 km bij. Na nog een plak koek in mijn binnenzak te hebben gestopt en nog een slok blauwe sportdrank besloot ik een lager tempo aan te houden. Teveel kramp deed mij besluiten om van het ronduit schitterend Drentse parcours te genieten. Vreemd genoeg kon ik door deze berusting nog lange tijd de groep in het vizier houden. Wel besloot ik bij 21 km eruit te stappen.

Echter, op het 20 km punt stond Ooldrik Modderman breed grijnzend naar mijn uitgeputte hoofd te kijken. “Nee dat had je moeten weten Aad, er is geen 21 km, alleen maar 30”. Wel kon ik binnendoor maar dan zou ik slechts 28,5 km lopen. Ooldrik oordeelde dat 28,5 geen echte trainingsloop was en dat ik dus de tandjes op elkaar moest zetten en de laatste 10 uitlopen. De zeldzaam motiverende woorden van Ooldrik zorgden ervoor dat inderdaad die 10 km redelijk pijnloos werden volbracht. Zonder te verdwalen kwam ik op een andere Schapendrift uit en na een hele lange Borgweg zelfs weer bij de sportvelden van de V.V. Zuidlaren.

Naar ik later vernam waren ook Baukje Haan en Catharina Baar ervan overtuigd dat er een keuze kon worden gemaakt tussen 21 en 30 km. Tja, die hebben dus ook een stukje meer gelopen dan ze hadden gedacht, voor Baukje nog een hele prestatie, want amper 2 weken geleden had ze haar enkel ernstig verzwikt. Menig lopen na mij bleek echter meer km’s te hebben afgelegd dan gepland. Niet verwonderlijk als je weet dat de grote groepen vooral voor gezelligheid en het onderlinge contact deze prachtige en overigens zeer goed georganiseerde trainingsloop volbrengen. Al keuvelend mis je dan wel eens een zuinig gemarkeerde afslag.
Wie van deze voorbereidende trainingen geen genoeg kan krijgen raad ik aan over twee weken weer met Groningen Atletiek mee te lopen, want hoe dan ook een fantastisch mooi parcours, goede voorbereiding en prima verzorging zorgden voor een onvergetelijke ochtend.