Artemis bestaat dit jaar 25 jaar. Tijd voor een gesprek van Gea Meulema met een aantal leden en oud-leden.
Vandaag Jan (81) en Joke (84) de Graaf uit Winsum.

Dag Jan en Joke. Hoe is het met jullie?
Jan: ,,Het gaat goed. Ik woon in verpleeghuis De Twaalf Hoven in Winsum en ben net verhuisd naar een nieuwe kamer.”

Joke: ,,We woonden altijd in Winsum en de afgelopen paar jaar in Hoogezand, daar woont onze dochter. Maar we konden er niet aarden. Het was ook nog coronatijd. Vreselijk. Nu wonen we weer in Winsum en zijn blij dat we terug zijn. Ik ga elke middag in mijn scootmobiel bij Jan op bezoek.’’

Jan, hoe kwam jij bij Artemis terecht?
,,Ik voetbalde tot mijn veertigste jaar bij VV Hunsingo, reed op de racefiets en liep altijd voor mezelf. Toen leerde ik Klaas Damstra kennen en hij was al lid van Artemis. Ik werd ook lid, we werden goede vrienden en liepen samen veel. We hadden er enorme lol in. Dan zeiden we tegen elkaar: ‘Als we in Winkheem wonen, lopen we achter onze rollator nog steeds hard’.’’

Wat vond je leuk aan hardlopen?
,,Trainen was mooi, maar het allerleukste vond ik om met een groepje duurlopen te doen. Vaak liepen we met Klaas, hij overleed in 2001, en zijn vrouw Greet, Gonny Houtman, Annemiek en Bert Bolhuis en anderen langere afstanden. Naar Eenrum of naar Adorp. Lekker ontspannen en geen druk op de schouders, daar hield ik van.’’

Wat was je favoriete afstand?
,,De halve marathon. Lauwersoog-Ulrum bijvoorbeeld. Die probeerde ik zo vlak mogelijk te lopen. Eén tempo houden en dat lukte me aardig.’’

En na het lopen koffie?
,,We liepen op zondagochtend altijd om half tien met een groepje en na het lopen gingen we met zijn allen naar Klaas en Greet voor de koffie. Jaren hebben we dat gedaan. Joke kwam ook. Zo gezellig!’’

Joke: ,,De groep kwam ook wel eens bij ons. Of kwam iedereen op de nieuwjaarsborrel. Had ik lekkere zelfgemaakte bowl.’’

Als ik aan jou denk, Jan, denk ik ook altijd aan de Run van Winschoten.
,,Die estafetteloop van 100 kilometer heb ik jarenlang voor Artemis georganiseerd. We gingen er wel eens met 60 lopers naar toe.’’

Joke: ,,De loop was in september en Jan was in mei al bezig met de samenstelling van de teams en wie met wie in de auto mee kon rijden. Hij stak er heel veel tijd in. Ik vond het ook prachtig. Ik ging mee, moedigde alle lopers aan en zorgde dat iedereen zijn natje en zijn droogje kreeg. We zaten daar tot middernacht, tot de laatste estafetteloper binnen kwam. Waren we pas heel laat thuis.’’

Vielen jullie wel eens in de prijzen?
Jan: ,,Van alle lopers noteerden we ter plekke de tijd. Dat moest allemaal met de hand en was een hele administratie. Een paar keer hadden we een snel herenteam. Een keer werd een team tweede. Ongelooflijk!’’
En er gingen mensen naar Apeldoorn voor een wedstrijd.
,,Winschoten, Apeldoorn, de Elfstedentocht. Dat waren lopen waar je het hele jaar naar uit keek. We gingen met een bus vol mensen naar Apeldoorn, daar waren korte en lange afstanden zodat er voor iedereen wat wils was. We zaten daar op de kazerne bij de militairen waar je in de kantine heerlijk kon eten en drinken.’’

Joke: ,,Van te voren ging ik hier in Winsum naar de C1000 voor fruit en ander lekkers. Stopten we allemaal in zakjes en deelden dat uit in de bus. Ik was bij wedstrijden hartstikke fanatiek. Ik stond ongeveer honderd meter voor de finish en schreeuwde mensen de streep over.’’

Jij was Jans steun en toeverlaat, Joke?
Joke: ,,Ik vond dat lopen prachtig en ging mee naar elke wedstrijd. Ik moedigde lopers aan. Jan stak er veel tijd in. Hij deed het allemaal naast zijn werk en dat was vaak druk, hoor.’’

Jan: ,,Ik was toneeltechnicus. Dus waar een schouwburg was, daar was ik. Utrecht, Zwolle, Maastricht, Drachten... noem maar op. Ik was vaak een paar dagen achter elkaar weg.’’

Joke: ,,Dan moest ik me thuis redden met de kinderen. Maar ik klaag niet, hoor. Er moest ook brood op de plank.’’

Jan: ,,Dat Joke achter me stond was geweldig. We gingen vooral naar wedstrijden voor de gezelligheid en niet voor de prijzen.’’

Joke: ,,We hebben het zo gezellig gehad bij Artemis. Zoveel lol gehad. We hebben toch ook eens met zijn allen Chinees gegeten in de synagoge?’’

Jan: ,,Dat was ook zo mooi. Met de aanhang van alle lopers er bij. Want de aanhang is superbelangrijk hoor! Zij doen ook mee. Maar op een gegeven moment lukte mij het lopen niet meer en moest ik stoppen. Ik raakte steeds buiten adem. Daarna heb ik aan Nordic Walking gedaan tot mijn knie tegen sputterde. Nu heb ik een kunstknie en een rollator.’’

Hoe is het nu met je lopen?
,,Ik heb de ziekte van Parkinson, daardoor loop ik langzamer en stijver. Langere stukken doe ik met de rollator. Met mooi weer stap ik wel eens met iemand op de duofiets. Lekker een rondje in de buitenlucht en zo kan ik toch een beetje mijn conditie op peil houden.’’

Copyright Gea Meulema, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming mag hier niets van worden overgenomen.