van de favoriete loopgebieden van Arjen Kwint uit Loppersum is het Teutoburgerwoud in Duitsland. De geaccidenteerde routes kennen vele hoogtemeters, mooie vergezichten en een prachtige natuur. Afgelopen zaterdag werd er vanuit Bad Iburg een trailgame georganiseerd. Bij deze trailgame werd een route van 12,5 kilometer uitgezet. Bij de inschrijving geef je aan hoeveel ronden je wilt lopen. Je kunt kiezen tussen een en maximaal acht ronden. Deze ronden moeten binnen 100 minuten worden afgelegd waarna de volgende ronde van start gaat. Afhankelijk van de gelopen rondetijd is er gelegenheid om te rusten. De winnaar is degene die de laatste ronde als snelste aflegt.

Arjen had zich aangemeld voor 3 ronden. Het viel hem zwaar door de vele steile gedeelten en afdalingen waardoor er naast lopen ook gewandeld moest geworden. Hij legde zijn 37,5 kilometer af in 4.32.17 uur en werd hiermee 13e bij de mannen 50.

Lees hieronder zijn verslag

Een van mijn favoriete loopgebieden is het Teutoburgerwoud in Duitsland. Veel hoogtemeters, mooie uitzichten, kortom prachtige natuur.
Mijn oog was vorig jaar al gevallen op de Trailgame maar aangezien ik dat weekend al een andere loop had gepland moest het er dit jaar van komen.

Wat is de trialgame?
Eigenlijk heel simpel. Je geeft je op voor 1,2,3,4 of 8 ronden van 12,5k. En het enige wat je moet doen is na 110 minuten weer aan de start staan van de volgende ronde. Dus hoe sneller je loopt hoe langer je pauze tussendoor hebt, maar mogelijk ook dat je dan al teveel krachten hebt verspeeld. Ik had me opgegeven voor de 3 ronden Trail. Een mooie starttijd van 13:00 en ook geen ronden die in het donker gelopen hoefden te worden.
Vantevoren was het moeilijk te bepalen wat een goede snelheid was. Doordat elke ronde 450 hoogtemeters kent is een stabiele snelheid niet mogelijk. Op het parcourskaartje gekeken en was het duidelijk dat er drie wat steilere beklimmingen waren.

De rondes
Met 35 deelnemers aan mijn afstand begon ik rustig aan mijn ronde. Gelijk al wat op en neer maar nog makkelijk te belopen. Daarna een wat technischer singletrack stuk. Uitkijken voor boomwortels en na 1,5 de eerste serieuze stijging. Via haarspeldbochten omhoog lopen in een stevig wandeltempo. Ook daardoor al gelijk een hoge hartslag (>160). Dat viel me wel wat tegen want ik wist dat het dan lastig zal gaan worden later in de race. Na de eerste verzorgingspost na 2,5 km een steilere afdaling. Mijn hamstring was nog niet lekker warm dus voorzichtig naar beneden. Na 5k weer een stuk wandelen. Eerst minder steil maar toch ruim een kilometer meer dan 100 meter omhoog. Na het bereiken van verzorgingspost na 7,2k nog een klein stukje naar beneden voor de laatste grote klim. Kort en echt steil dus zwaar voor de bovenbenen. Hierna wist ik dat het grotendeels naar beneden zou gaan. Daarbij ook een lastig technisch gedeelte. Grote en kleine passen afwisselen en goed kijken waar je je benen neerzet. Eerste ronde kwam ik na eerst meer dan anderhalf uur binnen. Dus een kleine 20 minuten om wat uit te rusten en wat te eten. Helaas begonnen mijn darmen wat op te spelen. Eigenlijk nooit last van maar vandaag toch af en toe krampen en dat vooral in de tweede ronde. Voor mijn gevoel liep ik ongeveer hetzelfde als in de eerste ronden. De tijd was ongeveer 2 minuten langzamer, dus iets minder hersteltijd.

Eten deed ik maar niet echt.
Dat voelde niet lekker. Maar gelukkig verteerde ik wel de gelletjes die ik meehad. Waar ik in de eerste pauze redelijk makkelijk herstelde viel me dat nu echt tegen. Ik bleef vermoeid en voelde niet echt veel kracht terugkomen. Maar ja, dan toch van start voor de derde ronde. Veel lopers gingen er best hard vandoor dus liep ik in de achterhode met nog maar een paar lopers achter me. Alles ging net wat minder snel. Wandelen langzamer, benen steeds zwaarder. Ik had berekend hoeveel ik gemiddeld moest lopen om de tijd te halen. Halverwege lag ik precies om het schema om het precies te halen, maar gelukkig wist ik dat er nog veel afdalingen zouden komen. Maar dan moest ik wel doorlopen, dat viel niet meer maar door de gedachte dat je echt de medaille wilde binnen slepen bracht nog genoeg kracht in het lichaam. De laatste beklimming was erg zwaar. Voelde alsof mijn bovenbenen gingen ontploffen. De laatste 4 kilometer liep ik zo rustig door en had ik door dat ik het gewoon ging halen.

Aan het einde van de ronde nog eenmaal het boomkroonpad op (30 meter omhoog met trappen, en ook 500 meter verder 30 meter omlaag met trappen). Met nog 4,5 minuut over had ik de finish gehaald. Blij dat ik me niet had opgegeven voor 4 ronden.