Gonny Houtman uit Winsum heeft vanmiddag de 4 Mijl van Haren naar Groningen bij de vrouwen 65 plus gewonnen. Het betekende haar achtste zege in deze hardloopklassieker. Plaatsgenoot Koos Durenkamp pakte de winst bij de mannen 75 plus en Gea Meulema, eveneens uit Winsum, behaalde een tweede plaats in de bedrijvenloop wedstrijd bij de vrouwen 55 plus.

De start van de 33e editie van de 4 Mijl begon in de regen waarvan voornamelijk de topatleten en de wedstrijdlopers hinder ondervonden. In de loop van de middag klaarde het weer op. Verder stond er weinig wind. Het parcours voerde de deelnemers als vanouds vanaf de start in Haren in lijn naar de finish op de Vismarkt. De bijna 20.000 deelnemers, minder dan vorig jaar, het massaal opgekomen publiek en de muzikale omlijsting zorgden voor een sfeervol evenement.

Artemis was met 26, vijftien vrouwen en elf mannen, goed vertegenwoordigd. Bij de vrouwen 65 plus was Gonny Houtman veel te sterk voor de concurrentie. Met haar winnende tijd van 31.02 minuten bleef ze de nummer twee maar liefst 15.28 minuten voor. Bij de mannen 75 plus stond er geen maat op Koos Durenkamp. Hij won met grote overmacht in 31.25 minuten. De nummer twee volgde op 12.11 minuten. Gea Meulema werd verdienstelijk tweede in de bedrijvenloop wedstrijd bij de vrouwen 55 plus in 30.57 minuten. Haar achterstand op de winnares bedroeg 1.41 minuten.

Snelle tijden bij de mannen werden gelopen door Rene Hartlief uit Baflo en Erwin Vos uit Uithuizen. Rene noteerde als snelste Artemisser een tijd van 28.09 minuten en verbeterde hiermee zijn beste tijd op deze afstand met 29 seconden. Proficiat! Voor Erwin werd een tijd van 29.22 minuten geklokt. Trainer Ben Stellingwerf uit Bedum werd eerste bij de bedrijvenloop wedstrijd bij de mannen in 20.41 minuten. De tijden en klasseringen van de overige 21 Artemis-deelnemers zijn te vinden op de uitslagenpagina van onze site. Lees hieronder het verslag van Aad van der Drift. De foto`s van Herman Rinket staan hier.

De 33e editie van de 4 mijl   verslag Aad van der Drift
De laatste keer dat ik meedeed aan de 4 mijl had ik mij voorgenomen nooit meer aan deze massa run mee te doen. Als vee opgesloten in vakken met hoge hekken en schuifelen vanaf de start, ik vond het maar niks. Helemaal niet toen ik aan de andere kan van het hek iemand zag die alles belichaamde wat hardlopen in mijn ogen niet is. Kortom dit nooit meer. Na 6 jaar bekruipt mij toch het gevoel om weer eens mee te doen. Voorzichtige training vanaf de zomervakantie zorgden ervoor dat ik op zondag 13 oktober bij de start kon verschijnen. Dankzij de NNZ kom ik in het vak van de bedrijvenlopers terecht (een beetje trots verneem ik ‘s avonds dat NNZ het beste bedrijfslopersteam had).

De route naar Haren was mij overigens niet onbekend, pal voor mijn werk (Harens Lyceum) starten wij. Ruim nadat de koplopers finishten klinkt voor ons het startschot.
Winnaar van deze 33ste versie van de 4 Mijl werd Davis Kiplangat in een tijd van 17.27 (parcoursrecord is 17:06).
Hoewel ik er twee keer zo lang over zal doen als de snelle 21 jarige keniaan, kom ik in tegenstelling tot deze winnaar droog over. Als bij toverslag wordt het na ons startschot droog.
Van een rustige begin is geen sprake, alle aandacht is gericht op blijven lopen zonder je buurmens op de hakken te trappen. Dat lukt wonderwel, al lijkt het ook nu weer of de eerste kilometer heel ver weg ligt.
Voor mij loopt een bladerunner, ik doe mijn best om hem in te halen hetgeen niet lukt. Wat wel lukt is een paar andere bekenden in halen. Tot aan de benzinepomp bij de Esserberg loop ik samen met Jan. Daar staat Herman Rinket onze fotograaf. Even zwaaien en tot de conclusie komen dat ik te hard ga. Gewoon een een stapje terug, Jan zie ik in de verte verdwijnen.
Een van de bandjes speelt “doorgaan, we gaan door”. Hoezo doorgaan? Ik geniet en heb het gevoel niet te willen stoppen. Dat Jan in de massa wordt opgenomen een 1 minuut eerder bij de finish is betreur ik niet, het is heerlijk lopen in je eigen tempo.
Bij het Hereviaduct merk ik dat ik gloei, het is opvallend warm, tegen de 20 graden.
Hier staan veel toeschouwers langs de kant, de lopers worden door massa’s mensen aangemoedigd om door te zetten. De klim naar boven is niet prettig en menigeen zal dit wandelend naar boven willen en soms zelfs moeten afleggen, al denk ik dat de aanmoedigingen menigeen naar boven heeft gejaagd.
In de Herestraat hangt een groot spandoek met de tekst “ nog 500 meter” , dat lijkt mee te vallen, maar gek genoeg is het in mijn beleving toch een heel eind. Voortaan toch maar minder op de afstand letten en meer op het loop genot.
In een tijd van 35.14 finish ik, 3 minuten langzamer dan in 2013.
Het lijkt wel alsof de 4 mijl met ruim twee keer zoveel lopers dan bij mijn vorige editie verder ontwikkeld is, het was allemaal zeer professioneel en goed georganiseerd, geen chaos bij de finish en snelle starts. Volgend jaar dan maar weer!