De uitstekend georganiseerde Haspa Hamburg Marathon kende gisteren naast 14.250 deelnemers veel sfeer en veel enthousiast publiek langs het parcours. Het weer was de atleten in het begin goed gezind. Maar de snel stijgende temperatuur en het geaccidenteerde parcours met veel vals plat vergde het nodige van de deelnemers. Artemis werd in Hamburg vertegenwoordigd door broer Willem en zus Elizabeth Hofman, beiden uit Winsum. Het plan van Willem was om zijn beste tijd op deze afstand, te weten 3.55.48 uur vorig jaar april gelopen in Rotterdam, te verbeteren. Halverwege met een doorkomst na 1.50.36 uur leek deze opzet ook te slagen. Maar zoals zo vaak speelt het tweede gedeelte van een marathon voor scherprechter. Zijn tussentijden gingen rap omhoog en met een verval van 22.42 minuten in het tweede gedeelte finishte Willem in zijn derde marathon in een overigens keurige tijd van 4.03.54 uur. Deze tijd was goed voor een 658e plaats bij de mannen 40 in een veld van 1141 deelnemers. Zus Elizabeth, voor het eerst aan de start van een marathon, liep een zeer constante wedstrijd. Zij noteerde halverwege een tijd van 2.22.46 uur en met een verval van slechts 8.48 minuten in het tweede gedeelte werd voor haar als 317e bij de vrouwen 40 een eindtijd van 4.54.20 uur genoteerd. In deze categorie finishten 387 vrouwen. Elizabeth en Willem gefeliciteerd! De marathon werd zowel bij de mannen als bij de vrouwen gewonnen door Afrikaanse atleten. Foto's

VERSLAGEN BROER EN ZUS
verslag Elizabeth:
Nadat wij ons op 2 mei 2017 hadden ingeschreven voor de Haspa Marathon van Hamburg, was het afgelopen zaterdag 28 april eindelijk zover: we vertrokken richting Hamburg. De reis duurde dankzij een aantal files onderweg bijna 2x zo lang als normaal, we kwamen pas om 16 uur aan.

Gauw de bagage in de hotelkamers gezet en daarna met de U-bahn door naar de Messehallen, waar we ons startbewijs moesten ophalen. Dit liep gelukkig wel voorspoedig, zodat we ’s avonds rustig konden genieten van ons bord pasta in het restaurant met de toepasselijke naam: PastaPasta. Na alles klaar te hebben gelegd voor de volgende dag, op tijd op bed, om nog zoveel mogelijk nachtrust te pakken. Dit lukte maar gedeeltelijk, ieder uur wakker, om vervolgens weer even in slaap te vallen. Om 6 uur ging de wekker en na het douchen en ontbijten op weg naar de Messehallen, waar ook de start was. In de U-bahn waren we niet de enigen, maar het lukte ons een plekje te bemachtigen. In de Messehallen de tassen afgegeven, nog een laatste sanitaire stop en op naar het startvak bij de televisietoren, een mooi herkenningspunt. Het was prachtig weer, zonnig, droog en weinig wind, wat een verschil met vorig jaar, toen het regende en hagelde. Vlak voor 9.30 uur klonk eerst ‘the heartbeat’ (kippenvelmoment), gevolgd door een scheepstoeter en de eerste lopers gingen van start. Willem stond in vak F en Elizabeth in vak M. Na een minuut of 10 mocht ook Elizabeth haar vak gaan lopen, Willem was al lang onderweg. De route liep langs diverse bezienswaardigheden van Hamburg, van de Reeperbahn (rosse buurt), de rivier de Elbe, Hafencity, de sjieke binnenstad, de meren in de binnenstad, tot aan de ‘groene longen’ van Hamburg aan toe. Er was genoeg moois te zien. Ondertussen liep de temperatuur rap op, dus werd er van iedere waterpost dankbaar gebruik gemaakt (gevolg ook twee keer Dixi-bezoek door Elizabeth). Langs de route stond veel enthousiast publiek, waar je vaak net even weer dat (af en toe letterlijk) duwtje in de rug van kreeg. Uiteindelijk kwam de televisietoren weer in het zicht en wist je dat je er bijna was, nog een paar honderd meter over de rode loper en dan ben je ineens bij de finish. Wat een gaaf moment was dat. Na de finish de medaille ophalen, even wat eten en drinken bij het uitgebreide lopersbuffet, tas ophalen, medaille laten graveren, chip inleveren, douchen en op zoek naar de familie. Willem iets minder tevreden omdat hij door de warmte niet lekker in zijn ritme kwam en Elizabeth dik tevreden omdat haar doelstelling uitlopen binnen de 5 uur en genieten was. De auto weer opgehaald bij het hotel en op naar huis. Maar natuurlijk eerst onderweg nog schnitzel mit bratkartoffeln en curryworst mit pommes frites gegeten, dat hadden we wel verdiend! Het was een marathon die uitstekend georganiseerd was en een prachtige route had voor de lopers. 

Verslag Willem:
Nadat de meeste voorjaarsmarathons in binnen- en buitenland inmiddels hadden plaatsgevonden, mochten mijn zus Elizabeth en ik op de laatste zondag van april dan ook eindelijk in actie. Omdat Hamburg voor mij een relatief onbekende stad was, had ik eind december alvast een bezoekje gebracht aan deze tweede stad van Duitsland. De verdere voorbereiding op mijn derde marathon verliep verder ook naar wens. Ik had de, in mijn ogen, beste onderdelen uit mijn trainingsschema's van Berlijn en Rotterdam gecombineerd. En omdat de aanloopperiode vrij lang was, kon ik liefst vijf keer een duurloop inplannen tussen de 25 en 30 km. Begin april kon er zelfs nog een paar keer onder warme omstandigheden worden getraind, maar de weerberichten gaven tot enkele dagen voor de marathon aan dat het bij 12 à 13 graden zou blijven. Ideaal wat mij betreft! Maar naar mate de dag dichterbij kwam, liepen de verwachte temperaturen steeds verder op. En op de grote dag zelf was het inderdaad toch heel zonnig en behoorlijk warm.
Al een paar minuten na het officiële startschot mocht ik de startlijn passeren en was het avontuur begonnen. In de eerste 9 km loopt het parcours stukje bij beetje omhoog totdat op de statige Elbchaussee een hoogte van 32 meter wordt bereikt. Vandaar ging het in vliegende vaart naar beneden richting de haven en het centrum. Bij de Landungsbrücken op kilometerpunt 12 stond het publiek rijen dik langs de kant, maar toch kon ik daar keurig een bidon in ontvangst nemen van de meegereisde supporters. Door de Wallringtunnel werd het echte centrum bereikt met de beide binnenmeertjes Binnenalster en Aussenalster. In noordelijke richting opstomend richting het stadspark en Ohlsdorf begon ik me helaas steeds minder goed te voelen en kreeg de warmte toch vat op me. Na alle trainingsarbeid kwam dit onverwacht. Een weeïg gevoel in de maag en pap in de benen, een flinke tegenvaller! Een paar zware kilometers met heen en weer vliegende gedachten volgden en leidden uiteindelijk tot het besluit om de doelstelling van 3 uur 45 los te laten. Tot km 32 zat er niks anders op dan met regelmaat een stukje te wandelen om de hartslag te laten zakken om daarna weer verder te rennen. Vervolgens wordt de rivier de Alster overgestoken, draait het parcours terug richting centrum en zie ik in de verte het einddoel: de televisietoren. Dit gaf me weer nieuwe kracht en de volgende kilometers ging het weer iets beter. Door mijn voortvarende start, kon ik gelukkig nog wel in de buurt van de 4 uur uitkomen. De laatste kilometers dan ook maar intens genoten van de prachtige stad en haar enthousiaste bewoners en bezoekers. Na ruim 4 uur liep ik dan eindelijk het rode tapijt op voor de laatste 100 meter. Al snel hangt de medaille om mijn nek en deze symboliseert voor mij deze derde marathon: heel zwaar maar ook heel mooi.