Halve marathon Vlieland Tini Visker
Ook dit jaar waren we, Jantje Hilda en ik, weer van de partij. Het enige verschil met voorgaande jaren was dat we nu een dag van tevoren dus op zaterdag naar Vlieland zijn gegaan. ’s Ochtends om 9.00 uur vertrok de boot uit Harlingen met mooi maar bewolkt weer. Vanwege het mooie weer hebben we plaats genomen op het bovendek waar we bijna direct Bert Huitsing met zijn gezin tegen het lijf liepen. Bert wilde wel graag lopen maar had nog geen startbewijs. We beloofden hem om navraag te doen naar een startbewijs en naar wat telefoonnummers uitgewisseld te hebben gingen we van boort. In de veerterminal was het al een drukte van belang met het ophalen van de startbewijzen. We konden Bert als vierde op de reservelijst zetten en ‘s middags had hij zijn startbewijs. Bij het verlaten van de terminal kwamen we Theo van Mal tegen. Hij was op het eiland bij zijn zwager en ging niet lopen, maar zou ons aanmoedigen.
Zaterdag rustig gefietst en op het strand gelegen. ’s Avonds in ons vertrouwd hotel met meerdere gasten de hockey finale gekeken en na de deceptie van het verlies snel naar bed gegaan. Het zou de volgende dag een zware dag worden.
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt eerst een klein stukje fietsen en daarna met de andere lopers van het hotel naar de start gegaan. Bij de ingang van camping Stortemelk waar de start plaats vindt kwam Bert er net aan fietsen met zijn familie.
Het was warm dus het beloofde een zware halve marathon te worden. Vanaf de camping ga je eerst naar het noordoost punt van het eiland en op dit gedeelte hadden we de wind tegen, maar je bent nog fris en je loopt gedeeltelijk in het bos dus het ging prima. Vanaf het noordoost punt ga je richting de haven en via het “industrieterrein” van Vlieland ga je naar het dorp. Op het industrieterrein liep je in de luwte en vanwege de hitte was het dit stuk zwaar. Bij het dorp aangekomen stonden Bert zijn vrouw en kinderen ons aan te moedigen.
In de dorpstraat hadden we de wind in de rug, maar de bomen van de dorpstraat zorgden voor verkoeling. Marjo en Joop de eigenaren van hotel Torenzicht zaten op de stoep “hun” lopers aan te moedigen. Ongeveer 1,5 km buiten het dorp ga je de duinen in met de wind in de rug, geen schaduw in de hitte waren de duinen erg zwaar. Bij de waterposten kregen we een spons en de inmiddels vertrouwde bidons van de halve marathon van Vlieland. Ik blijf het een uitkomst vinden bij het lopen in warm weer. Je houd de bidon in je hand en af en toe knijp je het water of over je hoofd of je drinkt het op. Een keer spoot ik behoorlijk mis en spoot toen mijn achter buurman nat. Die prompt riep nog een keer. Hij boot daarna gelijk aan mij nat te spuiten. Met de nodige sanitaire stops onderweg, waarom altijd tijdens het hardlopen, werd het behoorlijk afzien. Je kon na zo’n stop maar niet weer op gang komen.
Bij het Posthuis stond zoals beloofd Theo en die fietste om en om bij Jantje, Hilda of mij. Voorzag ons van water en sponsen en hij loodste ons door de moeilijke periodes heen. We hadden intussen wind tegen en deze was behoorlijk. De snelheid werd dus ook wat minder, maar desondanks haalde ik nog menigeen in. Herma de vrouw van Theo heeft de vrouwen van Artemis allemaal op de foto gekregen, maar Bert heeft ze gemist. Vorig jaar zag ik een aantal onderuit gaan bij de Waddenkant van het eiland, daar was dit jaar geen sprake van.
Twee kilometer voor het einde kreeg ik van supporters te horen dat ik nog heel soepel liep. Ik kreeg hiervan wel een boost. Over de finish was iedereen ontevreden over de tijd. Bijna iedereen was langzamer, als zijn of haar van te voren opgegeven tijd. Alleen Bert liep goed en haalde een goede tijd, gezien het feit dat hij de laatste tijd meer aan het fietsen is. Als herinnering kregen we een medaille omgehangen en een leuke rugtas.
Hilda en Jantje riepen na afloop in koor “geen Vlieland meer volgend jaar”. Hilda stuurt eerst Ad Nooren naar het eiland om alle duinen te egaliseren en als de temperatuur wat aangenamer is wil ze het weer heroverwegen.
De terugreis verliep voorspoedig en we waren op tijd thuis om de slotceremonie van de Olympische spelen te zien.