Tini Visker (Oosternieland) heeft gisteren deelgenomen aan de Harbourrun, een 11.2 kilometer lange run met 22 hindernissen in het havengebied van Rotterdam. 

Verslag Harbourrun             Tini Visker

Een korte impressie van de Harbourrun vanuit de lounge van een hotel in het hartje van Rotterdam. 

De Harbourrun is een run over 11,2 km met 22 hindernissen, ik was de tel op een gegeven moment kwijt. Het weer was prima, misschien zelfs een beetje aan de warme kant. Het startnummer bestond uit een enkelband, omdat je dan nergens achter kan blijven haken. Vooraf zag ik al wel dat de gemiddelde leeftijd een stuk lager ligt dan bij normale hardloopwedstrijden. Ook de vorm van vooral de mannen was anders, gespierder. Kortom in het startvak voelde ik me een klein beetje oud. Met 500 mensen tegelijkertijd werd er gestart met een interval van 20 minuten. Ik zat in de 7e terminal. Daarom kon ik de 1e man en de 1e vrouw nog mooi zien finishen voordat ik van start ging. Dat gaf voor mij al direct een indicatie dat het zwaar parcours was.

De hindernissen bestonden uit containers die je op moest klimmen met alleen een touw als hulpmiddel, strobalen als trap en touwladders (dat zijn er al 3). Muren van 1,5 m, 1 m en 0,5 m hoog en het liefst een stuk of 5 achter elkaar geplaatst en dat diende als een hindernis. Een doolhof van containers waarin menig loper dan ook verkeerd liep. Dwars door terminals waarbij er een surrealistische sfeer werd gemaakt met geluid, licht rook en ook weer een ommetje middels containers. De terminal moest je in door er in te rollen de deuren waren n.l. maar op een kier gezet. Twee ballenbakken in de vorm van een afvalcontainer achter elkaar gezet vormde ook een hindernis. 

Kortom ik heb getijgerd geklommen gesprongen en alles wat voor een jong iemand misschien makkelijk is maar mijn oude botten vonden het soms niet fijn.

Tussen de obstakels in kon ik blijven rennen, maar de obstakels kosten me flink wat tijd. Gelukkig waren er mannen die mensen die het moeilijk hadden zoals ik gewoon meehielpen.

De sfeer tijdens zo'n loop is dan ook fantastisch niemand gaat voor een tijd en men help elkaar allemaal over de hindernissen heen. Geweldig.

Ik loop hem niet meer, maar ik zou het ook niet gemist willen hebben. Als mensen denken: dit wil ik ook een keer doen, tip, ga dan met zijn tweeën en neem toeschouwers mee, want ook voor de toeschouwers is het goed toeven in de haven.

Groetjes

Tini