Jantje Wiersema uit Oldehove in gezelschap van Hilda Broekhuizen uit Winsum zijn op bezoek bij Jantje haar broer in het Ierse Cork. Het bezoek is zodanig gepland dat vandaag aan de halve marathon in Cork kon worden deelgenomen. En met groot succes! Op een heuvelachtig parcours werd Hilda bij de vrouwen 50 met grote voorsprong eerste met een tijd van 1.45.55 uur. Haar directe tegenstanders de Iersen Yvonne Bennett en Frances O`Connor volgden op 2.38 respectievelijk 6.19 minuten. Jantje Wiersema behaalde bij de vrouwen 55 een keurige tweede plaats. Met een tijd van 1.52.57 uur moest ze 4.01 minuten toegeven aan de winnares in deze categorie de Ierse Diane Barry Groff. Namens de Artemisfamilie van harte gefeliciteerd met deze uitstekende resultaten! Foto's staan hier. (afkomstig van Flickr)
VERSLAG: 3 juni, (Halve)City Marathon van Cork, Ierland.
Om ongeveer half 10 konden de halve marathonlopers de bus nemen bij de City Hall naar de start aan de Ringmahon Road.
Er heerste een rustige relaxte sfeer en tot half 11 was er gelegenheid om je voor te bereiden op de run, warm te lopen (wat niemand deed) en nog wat te eten/drinken.
Er stonden dixi's aan de kant maar te weinig, zodat menig loper achter de bosjes dook. In Ierland zijn de mannen erg galant, ze lieten ons voorgaan "in the lady's", wat betekende dat je ongestoord achter het linkerbosje kon plassen.
Om half 11 was er nog geen sprake van een start, de bussen met lopers waren nog onderweg en Jantje en ik vonden dat de Ieren er erg laconiek op reageerden. Er werd plaatsgenomen op stoepen en op de grasveldjes, praatjes gemaakt en hier en daar werd er gerekt en gestrekt. Van warmlopen was niets te zien. Jantje en ik pasten ons naadloos aan bij deze gewoonte. Het was trouwens ook al redelijk warm...
Na het startschot ( klapperpistooltje waarschijnlijk) om bijna 11 uur zochten we tevergeefs naar een tijdregistratiemat, helaas was deze niet aanwezig.
De route begon veelbelovend. De weg naar Blackrock Castle was iets aflopend dus de eerste km's gingen met een bloedgang. Ook de kleine klimmetjes gingen best, de vaart zat er immers al in...
Na een km of 7 werd ons duidelijk dat de Ieren een ander beeld hebben bij een vlak parcours dan wij, Nederlanders. Gemeen oplopende straten, lange gestage beklimmingen deden ons zuchten en zwoegen. Mijn snelheid was inmiddels weg, Jantje kon deze km's blijven hardlopen, ik moest op adem komen boven op zo'n bult. Vol goede moed liep ik verder maar na een scherpe bocht doemde weer zo'n lelijke klim. Een bleke Ier naast me gromde hartgrondig: "another sneaky hill"en ondanks alles moest ik toch lachen. Zo'n goeie benaming!!!
De verzorging was perfect, om de 3 a 4 km stonden er verzorgingsposten. Het water werd in geopende flesjes aangeboden dus een slok drinken en de rest over hoofd, rug en schouders gegooid. Want het was warm. Benauwd en wat klam.
Jantje en ik hebben later deze halve marathon vergeleken met andere: de temperatuur van Lauwersoog-Ulrum, het startschot van Ter Apel-Bourtagne, de oplopende straten van New York, de klimmetjes van Vlieland en de hel van Holterberg.
Na de finish zijn we nog even naar de City Hall gegaan voor onze results, helaas was er niets bekend. Gelukkig was Bert Schaaphok zo attent om ons te sms-en dat we in de prijzen zaten.
De volgende dagen hebben we heerlijke dagen gehad in Ierland waar iedereen liep te puffen in de heat wave. (zo'n 23 /24 graden)
Jantje en Hilda
